ایمان و عمل صالح به همراه هم!

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلاً * خَالِدِینَ فِیهَا لَا یَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلاً * قُل لَّوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِّکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً * قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَن کَانَ یَرْجُو لِقَاء رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صَالِحاً وَلَا یُشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَداً  

اما کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند، باغهاى بهشت برین محل پذیرایى آنان خواهد بود. آنها جاودانه در آن خواهند ماند; و هرگز تقاضاى نقل مکان از آن جا نمى‏کنند! بگو: «اگر دریاها براى (نوشتن) کلمات پروردگارم مرکب شود، دریاها پایان مى‏گیرد. پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان یابد; هر چند همانند آن (دریاها) را کمک آن قرار دهیم!» بگو: «من فقط بشرى هستم مثل شما; (امتیازم این است که) به من وحى مى‏شود که تنها معبودتان معبود یگانه است; پس هر که به لقاى پروردگارش امید دارد، باید کارى شایسته انجام دهد، و هیچ کس را در عبادت پروردگارش شریک نکند!   کهف ۱۰۷ الی ۱۱۰ 

۱- برای ورود به بهشت، هم ایمان لازم است و هم عمل صالح! بنابراین پاک بودن دل به تنهایی یا عمل نیک بدون نیت الهی کفایت نمیکند. مسلما ایمان مقدمه عمل نیک است و باعث بروز نیت الهی در عمل نیک میگردد که شرط لازم برای قبولی آن عمل است! البته طبق بعضی روایات، انسان با ایمان سرانجام به بهشت وارد میشود ولی بعد از پاک شدنش از گناهان توسط عذاب الهی. اما کافران و مشرکان، فیها خالدون هستند. 

۲- شریک قرار ندادن در عبادت پروردگار، نکته بسیار مهمی است که شاید خیلی از ما به اون بی‌توجه باشیم. خالص بودن در عبادت الهی کار ساده‌ای نیست. شاید مهمترین اصل اخلاص، اخلاص در نیت انسان باشد. نیت فقط باید رضای پروردگار باشد و بس! در غیر اینصورت بندگی خالص خدا صورت نگرفته است و چیزهای دیگری نیز در آن شریک شده‌اند.