چند سال قبل برای اولین بار قرار بود سوار طیاره شم
منتظر پرواز بودیم. گفتند دچار نقص فنی شده
جالبیش این بود که به کسی اجازه ی ترک محل رو نمی دادند.
می گفتند راس ساعت فلان دیگه حرکتیم.
بالاخره بعد از سه ساعت و نیم اجازه ی پرواز صادر شد.
پریدیم...
تا مقصد لرزش داشت و از موتور سمت چپ صدای غیژژژژژژ می اومد.
لرزش صدای خلبان بد جوری تو دل آدم رو خالی می کرد.
تا مقصد یه دور قرآن و ادعیه ی مبارکه رو دوره کردیم.
مهماندار پریچهری غش کرد.
صدای یا ابالفضل زیاد به گوش می رسید.
از پریچهر دیگری پرسیدم مشکل فنی چی بود.
اعصابش
خورد بود ، گفت مشکل در آمپر دما و یه چیز که نفهمیدم.
گفت خلبان گفته بود نمی پرم با این شرایط ، اول داشتند باهاش صحبت می کردند،
قبول نکرد منتظر خلبان جایگزین شدیم.
بسیار حس قرابت می کردیم با خدا.
تجربه ی دیگری از این دست دارم. کلا دوچرخه و زمین سفت رو ترجیح می دم.
مرتبط:
وزیر راه:امسال فقط یک سانحه داشتیم،دنیا پنچ تا
سقوط هواپیمای پرواز تهران-ایروان با 168 سرنشین در حوالی قزوین
ساکت باشید... نکند به کشور دوست و برادر، «روسیه» بر بخورد
ارواح کشته شدگان پرواز سی یکصد و سی
و دهها پرواز شبیه به آن و هزاران نفر که قسر در رفتند
و کلی مرتبط دیگر
منم
ما هم!
فقط هواپیماهای Fly Emirates توی ایران خوبه.بقیه شون همه درب و داغون شده ! اونم که تنها مقصدش برای دوبی هست و بس !
درب داغون تحویل گرفتیم.
بعد از لوفتانزا بهترین پرواز در سطح دنیا همین امیریت هست
یک خبربد دیگر
!
وااااااای
من تازه متوجه شدم
کمتر از 3 ساعت بعد از این پست حادثه ای دیگر به وقوع پیوست!
به خدا تقصیر من نبود
حالا جدا از این اتفاقات این چند روزه، طبق آمار سفر هوایی امن ترین نوع سفره.
خارج از کشور شاید
تو ایران بعید می دونم
البته
جاده ها که قاتل زنجیره ای هستند
اما نسبت سفر های جاده ای به هوایی خیلی خیلی بیشتر