چه احترام غریبی دارد این ذکر یا علی علیه‏السلام

چه احترام غریبی دارد این ذکر ساده «یا علی علیه‏السلام »!

این همه از پا افتاده که به مدد نام تو برمی‏خیزند.

این همه دست تهی که به یاد تو گرفته می‏شوند!

تمام این سال‏ها همیشه ذکر تو مشکل‏گشا بوده است.

کسی را ندیده‏ام؛

از کوچک یا بزرگ

که ذکر تو را گفته باشد و درمانده شود.

چه مردمانی را دیده‏ام

که در گود پهلوانی‏ها یا علی علیه‏السلام گفتند

و در وقت زمین خوردن و به دست حریف بلند شدن، یا علی علیه‏السلام شنیدند!

چه خانه‏هایی را دیده‏ام

که بر کاشی‏های سردرشان «یاعلی علیه‏السلام » نوشته شده و به احترام همین ذکر، هیچ سائلی از آن دست خالی برنگشته است.

چه مردانگی‏هایی را دیده‏ام

که فقط به بهانه بردن نام تو، چراغ شکسته دل‏های گرفتار را روشن کرده‏اند!

چه دل‏های گمراهی را دیده‏ام

که به حرمت همین ذکر، به راه برگشته‏اند و از گناه و آلودگی توبه کرده‏اند!

چه رفاقت‏هایی را دیده‏ام

که به پای ذکر تو جان داده‏اند و خون ریخته‏اند، اما از عهد و سوگند خویش بازنگشته‏اند!

جایی نشنیده‏ام

از دوست یا دشمن

که نام تو را برده باشند و ناامید شوند.

چه قدرت عجیبی دارد این ذکر ساده «یا علی علیه‏السلام »

پس یا علی علیه‏السلام !