پاسخ به برخی شبهات دیگر درباره انتخابات - 1 ‍

خش اول: مقدمه

مدتها قبل از  برگزاری انتخابات دهم ریاست جمهوری، شواهد و قرائن متعددی بیانگر این مطلب بود که جریانی (در خارج و داخل کشور) برای براندازی نرم انقلاب اسلامی تلاش و برنامه ریزی می نماید. شواهدی از قبیل: تشکیک در سلامت انتخابات، تشکیل کمیته صیانت از آرا، افزایش مطالبات عمومی، سیاه نمای اوضاع کشور، هجمه به گفتمان انقلاب، سلب اعتماد عمومی نسبت به نظام و مسئولین، به صحنه آمدن همه مخالفان نظام، پیش بینی زودهنگام پیروز انتخابات، استفاده از رنگ خاص، حضور مردمی در خیابانها و سردادن شعارها و ... مواردی است که در انقلابهای رنگی اخیر در کشورهایی نظیر گرجستان، اوکراین و ... پیاده شده و نتیجه داده اند.

نمی خواهیم ادعا کنیم که نامزد معینی یا جریان خاصی در داخل کشور همه این برنامه ریزی ها را انجام داه و پیگیری نموده است؛ (چون نه علم غیب داریم و نه اطلاعات محرمانه و امنیتی راجع به این قضیه برایمان ارسال می شود.) آنچه ما از شواهد نتیجه می گیریم این است که در خوشبینانه ترین حالت، عوامل بیگانگان و دشمنان خارجی از فضای ایجاد شده در بدنه حمایتی از یک نامزد خاص استفاده نموده و ضمن رخنه به آن، با ایجاد جوی قوی و تأثیرگذار بر تصمیم گیرندگان آن جریان، روند تبلیغات و برنامه های آنها را به سمت دلخواه خود پیش برده اند و در درون این جریان نیز عده ای آگانه و برخی ناآگاهانه، همراهی با این جریان را به نفع خود دیده اند. مهمترین بخش برنامه آنها که اینک پرده از آن برداشته شده و در منظر دیدگان قرار دارد، القای شبهه تقلب در انتخابات و به سبب آن ایجاد آشوبهای خیابانی بود. لطف پروردگار، عنایت حضرت ولیعصر (عج)، هوشیاری و صلابت مقام معظم رهبری و حضور آگاهانه ملت ایران، بار دیگر برگ زرینی آفرید و تلاش چندین و چند باره استکبار جهانی برای منحرف کردن حرکتی که رهبری مستضعفان جهان را بر عهده دارد، ناکام گذاشت.

در اینجا قصد تحلیل اتفاقات و رخدادهای فوق را نداریم؛ تنها می خواهیم به پوشالی بودن ادعای تقلب در انتخابات ایران بپردازیم. در ادامه ضمن مروری بر نحوه برگزاری انتخابات در ایران، به مهمترین شبهاتی که در این باره مطرح شده است (صرفنظر از وجود هرگونه سند و مدرک معتبر ی از جانب مطرح کنندگان آنها) پاسخ داده شده است. نگارنده معتقد است که هر کس با روند انتخابات در ایران آشنایی اندکی داشته باشد، قطعاً امکان تقلب تأثیرگذار در آن را منتفی خواهد دانست، همانگونه که معترضین کنونی، در دوره های قبل، بر این نکته تأکید می نموده اند.

بخش دوم: مروری بر نحوه برگزاری انتخابات

1. مطابق ماده 47 قانون انتخابات، مجریان و افرادی که کار هر صندوق رای گیری را انجام می دهند از میان معتمدین و فرهنگیان انتخاب می شوند. علاوه بر این ناظران شورای نگهبان و نمایندگان نامزدهای مختلف نیز بر سر هر صندوق حضور خواهد داشت. با این حساب حاضران در  محل هر صندوق، به حدود 14 تا 17 نفر می رسند که همگی باید فرم 22 (حاوی اطلاعات برگزاری انتخابات در آن صندوق) را امضا نمایند.  در انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری تعداد مجریان بیش از 600 هزار و نمایندگان نامزدها بیش از 90 هزار نفر بوده اند. ادعای تقلب به این معنا است که اولاً این تعداد افراد در تقلب نقش داشته اند (و اگر هم مستقیماً درگیر نبوده اند، از انجام این جرم اطلاع نیافته اند) و ثانیاً تاکنون هیچ یک از آنها عذاب وجدان نگرفته و به انجام این فعل مجرمانه اقرار نکرده است!
2. مطابق قانون برای برگزاری انتخابات، حضور ناظر شورای نگهبان در تمامی مراحل الزامی است. اما قانون به مجریان اجازه داده است که اگر نماینده کاندیداها سر صندوق حاضر نشد و یا به هر علتی محل را ترک کرد، انتخابات را برگزار نمایند.
3. صندوقهای اخذ رأی در حضور مجریان، ناظران و نمایندگان کاندیداها، در محل شعبه و در ساعت مقرر پلمپ می شوند. هر صندوق سه نوع پلمپ دارد: 4 عدد توسط وزارت کشور، 4 عدد توسط شورای نگهبان و یک عدد توسط حراست وزارت کشور. (4 عدد در هنگام پلمپ اولیه و 5 عدد در پلمپ ثانویه نصب می شوند.) پلمپهای هر ارگان، برای هر صندوق دارای شماره سریال منحصر به فرد است و ناظران و نمایندگان هر نامزد می توانند آنها را یادداشت نمایند تا از عدم تعویض صندوق در هنگام شمارش آرا اطمینان پیدا کنند.  پس از پایان شمارش آرا پلمپهای اولیه در داخل هر صندوق قرار می گیرند و مجدداً به همان صورت قبلی، پلمپهای جدید با شماره سریال جدید و منحصر به فرد، به صندوقها نصب می شوند.  بنابراین در هنگام بازشماری آرا، با بررسی شماره سریال پلمپهای اولیه و ثانویه می توان از عدم تغییر و یا تعویض صندوقها مطمئن شد.
4. تعداد تعرفه هایی که برای هر صندوق در نظر گرفته می شود بر مبنای آخرین دوره رأی گیری در آن محل و میزان افزایش جمعیت با یک ضریب اطمینان برای عدم کمبود تعرفه، محاسبه می شوند. بنابراین هر صندوق، تعدادی تعرفه بیشتر لازم دارد و این تعداد در کل کشور مقدار مشخصی خواهد بود که در تمامی ادوار انتخابات در نظر گرفته می شده است. در این دوره برای بیش از 46 میلیون واجد شرایط، در کل بیشتر از 60 میلیون تعرفه صادر شده است که از این تعداد: حدود 40 میلیون رأی شمرده شده است، تعداد معینی تعرفه استفاده نشده در انبار وزارت کشور و انبار استانداری ها موجود و در دسترس است و بقیه نیز در صندوقهای پلمپ شده، موجود می باشند. تمام موارد فوق به علاوه کلیه قراردادهای چاپ تعرفه، توسط هیئت سه نفره ای از جانب شورای نگهبان طی مدت دو روز  بررسی شده است و تطابق آنها ثابت شده است.
5. از جمله مواردی که در فرم 22 به امضای مجریان، ناظران و نمایندگان نامزدها می رسد عبارتند از: تعداد تعرفه ای که به صندوق تحویل داده شده است، تعداد رأیی که توسط افراد به صندوق ریخته شده است، تعداد ته برگهایی (ته سوش) که باقی مانده است، تعداد آرای هر نامزد به تفکیک و ... . بنابراین امکان ریختن رأی، قبل از پلمپ یا بعد از آن، به هر تعداد و نحوه ای، قابل تشخیص است. ذکر این نکته خالی از لطف نیست که اگر تعداد آرای شمارش شده بیشتر باشد، (مثلاً فردی برگ رأی خود را از صندوق دیگری به این صندوق انداخته باشد) مجریان در حضور ناظران، تعرفه های رأی را برعکس گذاشته و به صورت تصادفی به تعداد اضافه شده برگهای رأی را برداشته و از بین می برند. در صورتی که آرای شمارش شده کمتر باشد، در صورت جلسه ذکر خواهد شد.
6. تعرفه های رأی، شماره سریال منحصر به فرد دارد که استان به استان متفاوت است.
7. مجریان موظفند با شروع آخرین بسته 100 تایی تعرفه، به فرمانداری مربوطه اطلاع دهند تا به تعداد مورد نیاز برایشان تعرفه ارسال شود. این تعرفه ها باید از تعرفه های مربوط به همان استان باشد.
8. مدت زمان کلی رأی گیری در انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری مانند دوره نهم آن، 14 ساعت بود. با این تفاوت که در دوره نهم از ساعت 9 صبح تا 23 ادامه داشت و در این دوره از ساعت 8 صبح تا 22. لازم به ذکر است که با توجه به استقبال بی سابقه مردم در این دوره، برخی صندوق ها در شهرهای مختلف (از جمله در شهرهای استان تهران و گیلان) تا ساعت 2 بامداد نیز مشغول اخذ رأی بوده اند.
9. برای اولین بار در تاریخ انتخابات ایران آرای تفکیکی صندوقها انتشار یافت که نشان از صداقت برگزار کنندگان انتخابات دارد. همچنین برای اولین بار تنها پس از چند روز از انتخابات، نتایج آرای تفکیکی شهرها در اختیار عموم قرار گرفت. (در دوره های قبلی بعد از چند ماه، آن هم در اختیار مسئولین خاص قرار می گرفت.)
  10. به چند صورت می توان از نتیجه شمارش آرا اطلاع پیدا کرد: الف- بر مبنای فرم 28 که مربوط به رأی کلی هر شهرستان می باشد و منوط به شمارش آرای تمام صندوقهای آن شهرستان و بررسی دقیق  و پر کردن فرمهای متعدد است. فرمهای مربوط به هر صندوق (از جمله فرم 22) باید به محل فرمانداری منتقل شده و طی روند مشخص جمع بندی شوند و در فرم 28 وارد شده و به امضای تعداد زیادی از مجریان و ناظران برسند. بنابراین اعلام به این صورت زمان زیادی می طلبد و چون اعلام رسمی وزارت کشور در مرحله دوم (از ساعت  9 صبح به بعد) به این شیوه بود، وقفه زیادی در اعلام پیش آمد. ب- نوع دیگر اطلاع از آرا بر مبنای فرم 22 است که مربوط به هر صندوق می باشد و منوط به بررسی مجدد آرا و پر کردن این فرم و فرمهای دیگر و امضای آن می باشد. هر چند این فرآیند نیز طولانی است، ولی نسبت به اعلام بر اساس فرم 28 سریعتر است. اعلام وزارت کشور در مرحله اول بر این مبنا بود. ج- سریعترین نوع اطلاع از نتایج آرا، تماس با مجریان، ناظران و یا نماینده های نامزدها در سر صندوقها است که بلافاصله پس از شمارش اولیه صندوق می توانند با تقریب بسیار مناسبی نتیجه آرا را اعلام نمایند. این نوع اعلام، غیر رسمی است و همیشه با درصدی خطا همراه است.
  11. مطابق قانون انتخابات، وظیفه اعلام نتایج شمارش آرا بر عهده وزارت کشور (ستاد انتخابات) و وظیفه نظارت و رسیدگی به تخلفات و شکایات نامزدها بر عهده شورای نگهبان می باشد.

بخش سوم: پرسش و پاسخ

پاسخ شبهه اول درباره انتخابات ریاست جمهوری

1. چرا در برخی حوزه های رای گیری، مشارکت بالای 100 در صد بوده است؟

الف- در دوره های پیش نیز این اتفاقات مشاهده می شده است. مثلاً در انتخابات نهم ریاست جمهوری  که مشارکت کل کشور 62 درصد بود، درصد مشارکت در برخی شهرها به این صورت بوده است: شهر ری: %216، شمیرانات: %797.2، رباط کریم: %130، کوهرنگ: %110 و ... . حال در این دوره که مشارکت به 85 درصد رسیده است به طریق اولی این موارد مشاهده خواهند شد. به همین طریق در انتخابات مجلس هشتم (با 55 درصد مشارکت) در 49 حوزه، در انتخابات مجلس هفتم (با 51 درصد مشارکت) در 37 حوزه و ... این اتفاق رخ داده است که در مقایسه با تعداد 50 حوزه در این دوره (آن هم با مشارکت 85 درصدی) کاملاً طبیعی است.

ب- آماری که مبنای افراد واجد شرایط در هر شهر می باشند (و توسط سازمان ثبت احوال و مرکز آمار ارائه می شوند) همیشه قطعی نیستند. چه بسا افرادی که برای شغل یا تحصیل یا سربازی یا ... به شهر دیگر رفته باشند (مهاجرت دائمی یا موقت)و در آمار واجدین شرایط آن شهر لحاظ نشده باشند.

ج- با توجه به زمان رای گیری، از طرفی تعدادی دانشجویان در شهرهای خودشان نیستند و از طرف دیگر مسافرت ها نیز تا حدودی آغاز می شوند. به طور مثال در شهری مانند بیرجند: 6 دانشگاه وجود دارد که دانشجویان غیر بومی آنها در ایام انتخابات در این شهر هستند، و جمعیت خود آن نیز  کمتر از سیصد هزار نفر است، و با توجه به مذهبی بودن آن درصد مشارکت افراد بومی هم همیشه بسیار بالا است. حال اگر تعداد اندکی مسافر هم به این شهر آمده باشند، مسلماً مشارکت از 100 درصد بیشتر خواهد شد. (کما اینکه این اتفاق در انتخابات دوره نهم که مشارکت کلی 62 درصد بود، رخ داد.) حال این اتفاق برای شهرهایی که جمعیت بومی آن ها خیلی کمتر است، مسلماً بیشتر اتفاق می افتد.

د- باید دید آیا در تمام حوزه هایی که مشارکت بالای صد در صد است، نامزد خاصی اول است یا اینگونه نیست؟ مشاهده می شود در حوزه ای مانند شمیرانات (که مشارکت در این دوره حدود 1300 درصد بوده) آقای موسوی با 200931 رأی از آقای احمدی نژاد با 102433 رأی بالاتر است. (نسبت 2 بر 1)

هـ- در انتخابات ریاست‌جمهوری منع قانونی ندارد که کسی از شهری به شهر دیگر یا استانی به استان دیگر برود و رای بدهد. برخلاف انتخابات مجلس شورای اسلامی که اگر کسی در مرحله اول در حوزه‌ای رای داد در مرحله دوم نمی‌تواند در حوزه دیگر رای بدهد.

و- ترکیب جمعیتی برخی از شهرها، به گونه‌ای می‌باشد که برخی شهرها مهاجرپذیر هستند. به صورتی که در روز یک جمعیت و در شب یک جمعیت دیگری دارند. برخی مناطق نیز ییلاقی هستند؛ مانند طرقبه، چناران و غیره، که در فصول مختلف آن جمعیت تغییر می‌کند. برخی از مناطق نیز با وجود اینکه از نظر جغرافیایی تفکیک شده هستند ولی از نظر جمعیتی در هم تنیده هستند و تفکیک جمعیتی آنها از یکدیگر ممکن نیست مانند مناطق یک و سه تهران که کاملاً به شمیرانات چسبیده هستند و تفکیک آنها از نظر جمعیتی دشوار است.

ز- در مجموع هم، جمع آراء این 50 شهرستان چیزی نزدیک به سه میلیون است که اگر کسر شود شاید تاثیر چندانی در سرنوشت انتخابات نداشته باشد.



پاسخ شبهه دوم درباره انتخابات ریاست جمهوری

2. چرا صندوقها پلمپ شده به محل صندوق آمده اند؟ مگر نه این است که این کار نشان دهنده وجود تعرفه هایی است که از قبل در آن ریخته شده است؟

الف- پلمپ مطابق قانون با حضور حدود 14 نفر (که امضا آنها ثبت است،) در محل شعبه  انجام می شود. پلمپ ها هم سه نوع هستند. چهار عدد توسط وزارت کشور نصب می شود و چهار عدد دیگر توسط شورای نگهبان، و یک عدد توسط حراست وزارت، که رنگ آنها متفاوت است و شماره سریال منحصر به فرد دارند. مطابق ماده 29 قانون انتخابات که می گوید: «قبل از شروع رأی گیری باید در حضور نماینده یا نمایندگان هیأت نظارت، صندوقهای خالی، بسته و ممهور به مهر شعبه ثبت نام و اخذ رأی گردد.» در متن قانون هیچ سخنی از الزام حضور نمایندگان کاندیداها برای پلمپ صندوقها وجود ندارد. اما با این حال وزارت کشور از نمایندگان کاندیداها جهت نظارت دعوت کرده و اعلام کرده که اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان آقای موسوی ، هنگام پلمپ صندوق ها، در شعب اخذ رای حضور داشتند.

ب- در عین حال، فرض می کنیم پلمپها از قبل وجود داشته اند؛ در این صورت ناظران با دو  ترفند ساده می توانسته اند مچ متقلبان را بگیرند: 1- میزان تعرفه هایی که به هر صندوق اختصاص دارد، مشخص است. تعداد افرادی که رای داده اند نیز مشخص است. تعداد تعرفه هایی که باقی مانده است هم معلوم می شود. تعداد کل آرای اخذ شده از صندوق نیز مشخص می شود. همه این عددها در فرم 22 وارد شده و توسط ناظران امضا می گردد. حال تشخیص اینکه تعداد قابل توجهی رای (در کل حدود 11 میلیون!) از قبل در صندوق بوده است، کار مشکلی نخواهد بود و در نتیجه متقلبان زودتر از آنچه فکر کنند لو رفته اند! 2- ناظران هر نامزد می توانستند (با توجه به مطرح بودن بحث تقلب از مدتها قبل) وقتی صندوقها را پلمپ شده دیدند، ضمن اطلاع به بالا و ناظران شورای نگهبان، صندوقها را (که وزن چندانی هم ندارند) در میان دو دست گرفته و با تکان کوچکی، از وجود تعرفه های اضافی در آن مطلع شوند! و موارد را مستندسازی نمایند تا بعداً برای اثبات آن دچار مشکل نشوند. حداقل کاری که می توانستند انجام دهند، امضا نکردن فرم 22 بود. (حدود 89 درصد از کل فرمهای 22 توسط ناظران آقای موسوی امضا شده اند.)

پاسخ شبهه سوم درباره انتخابات ریاست جمهوری

3. چرا در این دوره علی رغم این که مرکز آمار ایران و سازمان ثبت احوال، جمعیت افراد واجد شرایط رای دادن را حدود 000/200/45 نفر اعلام کرده بودند، تعداد 000/600/59 برگه تعرفه رای با شماره سریال چاپ شد؟ (اعداد ارائه شده ادعای آقای موسوی هستند که در نامه سرگشاده دوم به شورای نگهبان ذکر نموده اند.)

الف- در تمام دوره های رای گیری، تعرفه ها با درصد مشخصی بیشتر از واجدین شرایط آماده می شده اند. (این کار هم دلایل مختلفی دارد: از  جمله اینکه تعداد مراجعه کنندگان به صندوقها از قبل مشخص نیست، و بنابراین مسئولین اجرایی، باید برای هر صندوق با ضریب اطمینان مناسب، تعرفه اضافه در نظر بگیرند. بنابراین در برخی حوزه ها، تعرفه های موجود کفاف مراجعه کنندگان را نمی کند و در برخی حوزه ها اضافه می آید. آنچه واضح بوده و همه ناظران تایید می کنند، این است که تعداد شعبی که تعرفه در آنها اضافه می آید و در فرم 22 ثیت می شود، بسیار بیشتر از تعداد شعبی است که تعرفه در آنها کم می آید.  (در نظر داشته باشید که مجریان موظفند با شروع آخرین قبض صد تایی تعرفه، به فرمانداری گزارش دهند که تعرفه های جدید برای آنها ارسال شود، و بنابراین خیلی از صندوقهایی که در ابتدا به ظاهر تعرفه کم آورده اند، در انتها تعرفه زیاد می آورند.) با توجه به اینکه حدود 50 هزار صندوق در سراسر کشور وجود دارد، اگر به طو متوسط در هر صندوق  فقط  200 تعرفه اضافه آمده باشد، در کل حدود 10 میلیون تعرفه باید اضافه آماده شده باشد.) در این دوره، با توجه به پیش بینی مشارکت گسترده، مسئولین تعداد مناسبی تعرفه اضافی آماده کرده اند، که آمار درست به این صورت است: واجدین شرایط رای دادن: 46 میلیون و 200 هزار نفر. تعداد برگه های رای چاپ شده: 58 میلیون و 785 هزار برگ. (از این تعداد: حدود 40 میلیون رأی شمرده شده است، تعداد معینی تعرفه استفاده نشده در انبار وزارت کشور و انبار استانداری ها موجود و در دسترس است و بقیه نیز در صندوقهای پلمپ شده موجود می باشند. تمام موارد فوق به علاوه کلیه قراردادهای چاپ تعرفه، توسط هیئت سه نفره ای از جانب شورای نگهبان طی مدت دو روز  بررسی شده است و تطابق آنها ثابت شده است.)

ب- مطابق آنچه در پاسخ به شبهه دوم ذکر شده است، تعداد تعرفه های مصرفی و اضافی، برای تمامی صندوقها مشخص بوده و در فرم 22 (که همه ناظران امضا می کنند، و شماره ناظرانی که از طرف آقای موسوی این فرمها را در صنوقهای مختلف امضا نموده اند بیش از 40 هزار نفر است) آمده است. بنابراین خیلی راحت می توان کشف کرد که آیا  از  تعرفه های اضافی، استفاده سوء شده است یا نه.

ج- تمام تعرفه ها دارای شماره سریال هستند که این شماره ها، استان به استان متفاوتند. با توجه به تفاوت استان به استان سریالِ تعرفه ها، لزوم چاپ تعداد بیشتر تعرفه مشخص می شود، زیرا اگر در یک شهر مشارکت افزایش زیادی داشته باشد، نمی توان از شهر دیگر به آن شهر، تعرفه فرستاد.

د- نکته ای هم که بد نیست یادآوری کنیم، این است که در برخی کشورها، کسانی که می خواهند در انتخابات شرکت کنند از مدتی قبل اعلام می کنند، و در نتیجه مسئولین کشور تعداد تعرفه ها را با ضریب بسیار مناسب آماده می کنند. متأسفانه در کشور ما (با توجه به ضعف امکانات و احیاناً مشکلات فرهنگی) نمی توان این کار را عملی کرد و در نتیجه این مشکلات تا حدود زیادی پذیرفتنی است.

منبع

----

کمتر آنلاین میشم. کمتر هم جواب نظرات منطقی (!)‌ دوستان رو میدم.