وقت فکر است ، نه رفتن یا ماندن...!!!

بارها خواستم بگویم ، دوستت دارم ، که نشد. 

ادامه مطلب-->>

بارها خواستم بگویم ، دوستت دارم ، که نشد.

بارها خواستم بگویم نفس های به شماره افتاده ام از عشق توست ، که نشد.

بارها نیازمند گوشه ای از نگاهت بودم ، در حالی که بی تفاوت گذر کردی.

خواستم خریدار نازت باشم در حالی که رفتارت خالی از ذره ای ناز بود.

دوست داشتم نگاه دارم دستانت را ، زمانی که دیگر دستی نبود.

عاشق گرمای عشقت بودم ، آنگاه که وجودت از سردی موج میزد.

قدرت لمس نگاهت را با سختی یافتم ، آنگاه که دیگر نگاهی نبود.

به اوج می رسیدم با شنید آوایی از صدایت ، آن وقت که دیگر صدایی نبود.

آنگاه که از تو پرسیدم << که را دوست داری؟>> خواستار شنیدن <<تو>> بودم که نبود.

نیازمند بال هایت برای پرواز بودم ، آن زمان که سقوط کردم ، چون بالی نبود.

توان رو به رویی با جسمت را یافتم ، آن زمان که دیگر جسمی نبود.

بار ها شوق نشستن کنارت را داشتم  ، در حالی که فاصله ها بینمان بیداد می کرد.

نیاز داشتم باشی تا کنارت باشم ، آنگاه که تو بودی ولی دیگر <<من>> نبود.

تصمیم ، رفتن باشد یا ماندن ، هر دو قابل اجراست . حرمت عشق ما را می خواند به دوباره ها ، به گذشت ها ، به ایستادن ها و به بودن ها .... شاید باز هم این قدرت جادویی برایمان فرصتی بیافریند.

SIAVASH_PCE