فتح پلی‌تکنیک به‌دست دانشجویان حامی کروبی

درهای دانشگاه امیرکبیر به سوی یاران دبستانی باز شد. میله‌های دانشگاه شکست تا تمامی دانشجویان فارغ از ستاره‌های‌شان دوباره قدم به دانشگاه بگذارند. دیگر درهای دانشگاه بر روی دانشجویان بسته نبود و دانشجویان ممنوع‌الورود وارد دانشگاه شدند. روزی که نه‌تنها دانشجویان ممنوع‌الورود بلکه دانشجوی زندانی نیز به دانشگاه بازگشت، و این مجید توکلی بود که پس از تحمل حدود ۱۰۰ روز زندان، پس از آزادی به دانشگاه آمد تا در کنار آنها سرود یار دبستانی را زمزمه کند. روزی که دانشگاه فریاد برآورد «هنوز زنده است». روزی که حرکت جنبش دانشجویی از دیگر دانشگاه‌های کشور به خیابان حافظ رسید و دانشجویان در مقابل درهای بسته دانشگاه امیرکبیر فریاد زدند «دانشجو می‌میرد ذلت نمی‌پذیرد». روز نهم خرداد ۸۸، روزی که مهدی کروبی قدم به دانشگاه امیرکبیر گذاشت.

وعده دیدار با کروبی ساعت ۱۱ صبح و مقابل دانشگاه امیرکبیر بود ولی بسیاری از دو ساعت قبل زیر پل حافظ تجمع کرده بودند و در انتظار آن بودند تا کروبی به جمعشان بپیوندند. آنها در حالی در انتظار مردی که او را حامی دانشجویان می‌نامیدند، بودند که حراست دانشگاه اعلام می‌کرد این مراسم لغو شده و خواستار ترک محل از سوی دانشجویان بودند. 

حدود ساعت ۱۱ کروبی به حافظ رسید، اما هنوز درهای دانشگاه بسته بود؛ البته کروبی تنها نبود بلکه او در کنار غلامحسین کرباسچی معاون اولش به میان دانشجویانی رفت که یکصدا نام او را فریاد می‌زدند. پایه‌های پل حافظ می‌لرزید از طنین فریادهای دانشجویانی که یکصدا می‌گفتند «کروبی باغیرت برس به داد ملت»؛ کروبی دانشجویان را به آرامش دعوت کرد و خطاب به حراست دانشگاه گفت که درها را باز کنند تا دانشجویان وارد شوند و با تعامل این مراسم در آرامش برگزار شود. ولی به نظر می‌رسید که بنابر دستور ریاست دانشگاه حراست از بازگشایی در به روی دانشجویان منع شده بود. دانشجویان فریاد می‌زدند و با سر دادن شعارهایی خواستار ورودشان به دانشگاه بودند، کروبی آنها را به آرامش دعوت می‌کرد و حتی اعلام کرد که ما اینجا نیامده‌ایم که اینگونه برخورد کنیم بلکه با تعامل و گفت‌و‌گو موضوع را حل می‌کنیم و حتی اعلام کرد کسانی که آشوب می‌کنند از بچه‌های ما نیستند بلکه ما همواره با تعامل مسائل را حل می‌کنیم. اما ممانعت از ورود شیخ اصلاحات به دانشگاه امیرکبیر فریادهای دانشجویان معترض را به همراه داشت، و دانشجویان به سمت در دانشگاه حرکت کردند و فشار جمعیت درهای دانشگاه را شکست و در سبز و بزرگ آهنین دانشگاه به روی مهدی کروبی و غلامحسین کرباسچی و حامیانشان باز شد. کروبی و کرباسچی قدم به حیاط دانشگاه گذاشتند اما پس از آن حراست دانشگاه قصد داشت تا درهای دانشگاه را ببندد و از ورود دانشجویانی که قصد ورود به دانشگاه را داشتند ممانعت کند ولی ازدحام جمعیت به حدی بود که آنها نیز تسلیم شدند و دانشجویان از روی میله‌های شکسته دانشگاه می‌پریدند و قدم به حیاط دانشگاه می‌گذاشتند تا پشت سر کاندیدای مورد حمایت‌شان قرار گیرند و با شعارهای‌شان حمایت خود را از او اعلام کنند. کروبی و کرباسچی پیش می‌رفتند و دانشجویان نیز می‌گفتند «درود بر کروبی» و چنین او را هدایت می‌کردند. 

دانشجویان کروبی را به سمت مسجد دانشگاه امیرکبیر هدایت کردند، تا به دلیل ممانعت از حضورشان در سالن این دانشگاه از تریبونی که شاید در خانه‌خدا در اختیارشان قرار می‌گیرد، مهدی‌کروبی بتواند با حامیانش صحبت کند. او دانشجویان را به آرامش دعوت کرد٬ قصد داشت تا سخن بگوید ولی بلندگو در اختیارش نمی‌گذاشتند. پس الیاس حضرتی بی‌آنکه منتظر بلندگو بماند سخنانش را شروع کرد. وی گفت: دیگر ایرانی اجازه نمی‌دهد برای او تصمیم بگیرند و این بار با حضورش به دروغ و تظاهر «نه» می‌گوید. ملت ایران نیازمند رئیس‌جمهوری است که در شأن ملت ایران باشد و کروبی در شأن این ملت است. کروبی اعلام کرد که من خواه  رییس جمهور شوم، یا نه، پیگیر وضعیت دانشجویان زندانی خواهم بود و در راه آزادی آنان هرگونه تلاشی خواهم کرد. وی  با بازنشسته کردن اساتید منتقد از از سطح دانشگاه مخالفت کرد و گفت در دولت من، از حضور منتقدان در عرصه سیاست و مدیریت کشور استقبال می شود. 

کروبی هم چنین با تقبیح عملکرد ریاست دانشگاه امیرکبیر، نسبت به عدم صدور مجوز برای حضور وی در پلی تکنیک، گفت: دانشگاه پادگان نیست که رییس آن مانع حضور کاندیداهای انتخابات در آن شود. 

کروبی در ادامه خطاب به دانشجویان گفت: «من خواهش می‌کنم آرام و مطمئن در انتخابات شرکت کنید و حضور داشته باشید و حرمت‌ها را حفظ و ضوابط را رعایت کنید ما دنبال تغییر هستیم. بنابراین من اینجا می‌گویم کسانی که از وضع موجود راضی هستند بیایند پای صندوق و به همین مسوول محترم این دولت رای بدهند ولی کسانی که ناراضی‌اند و تغییر می‌خواهند و از آمار و ارقام خبر دارند و تفاوت بین حرف‌های واقعی و کاذب را می‌دانند بیایند سر صندوق‌ها و به سلیقه‌ای که قبول دارند رای دهند.» هنگامی که کروبی سخنانش را به پایان رساند میان دانشجویان رفت و دانشجویان نیز یکصدا فریاد می‌زدند «کروبی خدانگهدار تو».  

پس از آنکه کروبی دانشگاه را ترک کرد سعید رضوی‌فقیه سخنگوی ستاد انتخابات کروبی با دانشجویان صحبت کرد. هر چند که او دیگر بلندگویی در اختیار نداشت. وی خطاب به دانشجویان گفت: «اینک کروبی در قامت رهبر یک جنبش اجتماعی و سیاسی حاضر شده است و راه را ادامه می‌دهد. امروز او در حد شخصیت رهبران انقلاب مشروطه حرکت می‌کند و هر کسی که تاریخ ایران را ورق بزند غیرممکن است که نام و تصویر او را نبیند.» وی افزود: «او سیاست را زمینی می‌نگرد و با استدلال‌های فقهی و سیاسی وارد عرصه نشده است.» به دنبال این سخنان رضوی‌فقیه این دانشجویان بودند که فریاد زدند «آزادی اندیشه بی‌کروبی نمیشه». مهدی عربشاهی دبیر تحکیم وحدت نیز با این دانشجویان سخنانی داشت. او گفت: «دیگر فرصت زیادی تا پایان سال‌های سخت برای دانشگاه باقی نمانده است و باید شمارش معکوس را آغاز کنیم.» محمدباقر اسکویی از ستاد دانشجویی ستاد انتخابات کروبی نیز خطاب به دانشجویان گفت: «ما باید در انتخابات حاضر شویم برای آنکه به دولتی که بدان معترضیم بگوییم نه»