شهید مطهری در کتاب حق و باطل
از کودکی همیشه این سوال برایم مطرح بود که :
چرا قطار تا وقتی ایستاده است کسی به او سنگ نمی زند...
اما وقتی قطار به راه افتاد سنگباران می شود...
این معما برایم بود تا وقتی که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم دیدم این قانون کلی زندگی ما ایرانیان است که هر کسی و هر چیزی تا وقتی که ساکن است مورد احترام است.
تا ساکت است مورد تعظیم و تبجیل است
اما همینکه به راه افتاد و یک قدم برداشت نه تنها کسی کمکش نمیکند ، بلکه سنگ است که بطرف او پرتاب میشود و این نشانه یک جامعه مرده است
ولی یک جامعه زنده فقط برای کسانی احترام قائل است که :
متکلم هستند نه ساکت ، متحرکند نه ساکن ، باخبرترند نه بیخبرتر .
ممنون
راستی حال پسرخالتون چطوره؟
فعلا دارن بررسی میکنند. همین روزها یه عمل داره که سرنوشتش و تعیین میکنه که قطع یا نه. انشاالله که خوب میشه
با تمام وجود درک کردم این موضوع رو.
واقعا بعضی موقه ها درک میکنم این اندیشه های بزرگ چه ناراحتی هایی که نمی کشیدند.
درود بر اندیشه ی مطهری که ناب تر نابه.
میتونم بگم دقیقا همینطوره!!
ممنون بخاطر این متن بجا!
ممنون .
واقعا پست خوبی بود!!
من که برای تمام دوستانم لینک رو سند کردم!