انتخابات و گزینه‌های پیش رو٬ نقدها و گفتارها...

چنانکه کمتر از ۲ ماه به انتخابات دهمین دوره‌ی ریاست جمهوری مانده همچنان پرسش‌ها و ابهام‌های بسیاری پیش روی ناظران بوده و بسیاری از آنان همچنان در اتخاذ نهایی تصمیم خود در برگزیدن نامزد انتخاباتی خود دچار نقاط شک بسیاری می‌باشند. 

چنانکه تا کنون حضور قطعی ۳ نامزد انتاخاباتی مسجل گشته و همچنان حضور بسیاری دیگر از نامزدها در هاله‌ای از ابهام قرار داشته و همچنان مبهم می‌نماید٬ اما قصد دارم تا در این نوشتار رصدی داشته باشیم نسبت به نقاط ضعف و قوت نامزد‌های حضور یافته تا کنون و آن دسته از کاندیدهایی که احتمال حضورشان تا حدودی وجود داشته و همچنین از آنان دعوت‌هایی به عمل آمده و تلاش‌هایی برای حضورشان صورت می‌پذیرد٬ امید به آنکه در روشن‌تر شدن نقاط ابهام پیش رویمان مفید واقع گردد...

سید مهدی کروبی را آنچنانکه دیده و شنیده‌ایم از مدت بسیار پیش آمادگی خود را برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری اعلام نموده و رسما فعالیت‌های خود را به عنوان اولین نامزد اصلاح‌طلبان آغاز نموده و حلقه مستحکمی را نیز حول خود تشکیل داده است٬ حلقه‌ای که متشکل از افرادی است که زندان رفته‌اند یا مورد محرومیت قرار گرفته‌اند، و به علت حمایت‌هایی که آن زمان کروبی از آنها در دوران ریاست مجلس ششم داشت، اکنون از وی حمایت می‌کنند. به همین علت است که عمادالدین باقی درباره حقوق بشر به کروبی مشورت می‌دهد، عبدی در زمینه مسائل سیاسی او را یاری می‌دهد، کرباسچی سیاست‌های کلان را پیش می‌برد٬ محمدعلی نجفی برنامه‌ریزی اقتصادی را در اولویت کارهای کروبی قرار می‌دهد، مسعود نیلی به او مشاور اقتصادی می‌دهد تا چگونگی واگذاری سهام نفت به مردم ایران مشخص شود، علی معلم ارتباط هنرمندان را با کروبی ساماندهی می‌کند، ابطحی سیاست‌های فرهنگی را تدوین می‌کند٬ عطاءالله مهاجرانی به دنبال پیوند ایرانیان خارج از کشور با کروبی است،‌جمیله کدیور جنبش زنان را به او نزدیک می‌کند و محسن رهامی برنامه‌ریزی ستادهای او را برعهده دارد. این چنین است که اگر چه کروبی یک نام است، اما یک لشکر از صاحبان اندیشه و سیاست، پشت او گرد آمده‌اند تا در این انتخابات حیاتی، حمایتش کنند تا او را به کاخ ریاست جمهوری ببرند.

نقاط قوتی که حامیان وی برایش قائل به وجود هستند مشتمل بر نکاتی همچون شجاعت و صراحت در دفاع از حقوق مردم و آزادی‌های اجتماعی٬ عدم شرمندگی در دفاع از اصلاحات به عنوان تنها راه کم‌هزینه رشد و تعالی کشور٬ داشتن پایگاه‌های اجتماعی دارای رای ثابت٬ امکان تعامل همزیستی و پذیرش وی از سوی قدرت حاکم در عین دفاع و اصرار برحقوق مردم و آسیب ندیدن مردم از کارشکنی‌ها و بحران‌آفرینی‌های سایر قوا٬ امکان به‌کارگیری نیروهای تکنوکرات و کاردان که شرایط فعلی جهان و کشور را بشناسد و بتوانند شعارهای اصلی انقلاب را متناسب با نیاز نسل فعلی طراحی کنند٬ قدرت حفاظت و صیانت از آرا که اولین شرط پیروزی است و نمونه‌ آن را در مکاتبات شجاعانه با سردار فیروز آبادی و آقای احمد جنتی را شاهد بودیم و در هر دو مورد موجب عقب‌نشینی شد٬ اصالت دادن به تفکر حزبی و تلاش برای تحقق جامعه‌مدنی حزبی و تن‌دادن عملی به قواعد حزبی و مدنی، دلایل اصلی بسیاری از کسانی است که آقای کروبی را بهترین انتخاب شرایط فعلی می‌دانند. 

اما بسیاری از مخالفین کروبی نیز او را به سازشکاری‌های بسیاری محکوم می‌کنند٬ سازشکاری‌هایی که آن‌ها را در مجلس ششم مثال زده و کروبی آن‌ها را با نتایج تندروی‌های مخالفانش در لوایح روزنامه‌ها و دیگر مسائلی که با نتیجه‌ی منفی همراه بود متهم می‌کنند٬ دیگر عده‌ای او را به افکار عوام‌فریبانه‌ی اقتصادی چون انتخابات گذشته و اهدای ۵۰هزارتومانی به مردم متهم می‌کنند٬ که کروبی دیگر بار به آنان با مشاوران برجسته‌ی اقتصادیش رخ می‌نمایاند و البته باید همچنان منتظر موضع‌گیری‌های دقیق‌تری اقتصادی او ماند٬ از دیگر جهات نیز منتقدان وی او را به دیگر نکات منفی متهم می‌دارند که چه در نقاط قوت وی مغفول مانده و چه در نقاط ضعف٬ که همچنان به دلیل سیستم کند انتخاباتی ایران که در کمتر از ۲ ماه مانده به انتخابات این بسیار نکات مغفولند و باید همچنان صبر پیشه کرد تا دید که چه خواهد به وقوع پیوست و تصمیم نهایی را چه شاید نه آنچه در نهایت نیز دلخواه٬ چه رسد به ایده‌آل است را در نهایت اتخاذ نمود... 

اما در باب میرحسین موسوی که نقاط ابهام بیشتری بوده و بسیار بیشتر به ویژه با سرعت بسیار کند او باید پیشه کرد و بسیار منتظر بیان مواضع صریح‌تری از جانب او ماند.  

تا کنون او به عنوان نامزدی تازه‌وارد ولی دارای حمایت سید محمد خاتمی توانسته حمایت‌های بسیاری را به سوی خود جلب کند٬ و افراد و احزاب بسیاری از او به عنوان نامزد جبهه اصلاحات دفاع کرده‌اند٬ از جمله جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به عنوان فراگیرترین احزاب اصلاح‌طلب٬ و بسیاری از شخصیت‌های مهم سیاسی دیگری که از او به عنوان کاندید مورد نظر این جبهه حمایت خود را اعلام کرده‌اند.

ولی آنچه تا کنون از او رصد شده و حامیانش سر می‌دهند این است که از او به عناوین و دلایل توانایی‌های او در زمینه‌های توسعه و غنای گفتمانی در فضای جامعه ، تجربه موفق در اداره امور کشور در سخت ترین شرایط ، تسلط به مشکلات ،تنگناهاومحدودیت‌ها از یک سو و فرصتهای نهفته در شرایط اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و موقعیت بین المللی کشور از دیگر سو،تقویت هم‌گرایی و اتحاد ملی و جایگزینی دیدگاه‌ها و نگرشهای استراتژیک ، بلند مدت و یکپارچه در تامین منافع ملی کشور بجای رویکردهای کوتاه مدت ،بخشی و ناهمگون دفاع می‌کنند. 

اما منتقدین وی نیز ساکت ننشسته و ضمن ابراز گلایه‌ی خود از اعلام حضورش پس از حضور آقای خاتمی او را پس از قریب به ۲۰ سال سکوت متهم به نداشتن شناخت از حال فعلی جامعه‌ی امروزین دانسته و با شناخت قبلی که از وی دارند سیاست‌های اقتصادی دولتی وی را مورد تاخت و تاز قرار می‌دهند و سیاست‌های بسته‌ی او را از هجمه‌ی خود دور نمی‌دارند٬ او را فردی ناشناخته برای نسل جدیدی می‌دانند که از او هیچ شناخت و خاطره‌ای ندارند٬ مواضع دوگانه‌ی او را مورد نقد قرار می‌دهند که در بیشتر امور مسائل را بصورت دوگانه‌ای مورد اشاره و بیان واقع می‌دارد... 

و بسیاری از دیگر اموری که منتقدان وی از جمله ضعف‌ها و یا قوت‌های وی می‌شمارند٬ و البته به علت دیرتر آمدن وی به عرصه‌ی انتخابات نقاط مغفول مانده‌ و مبهم وی بیشتر بوده و نیاز به شکیبایی بیشتری نیز دارد... 

اما محمود احمدی‌نژاد٬ ریاست فعلی جمهوری کشورمان که شاید کمترین نقاط مبهم را در مورد وی بتوان یافت و با عملکرد واضح چهار ساله‌اش می‌توان بیشتر به همه‌ی نکات پرداخت. 

او که اکنون حتی حمایت قاطع اصولگرایان را نیز در پی نداشته و اجماعی قطعی بر سر او وجود ندارد در صدد آن است تا با اقداماتی همچون پخش رایگان سیب‌زمینی و در واقع چوب حراج زدن بر بیت‌المال رای مردم را خریده تا شاید چهار سال دیگر در پاستور مانده و سکان قوه‌ی مجریه را در دست  گیرد... 

اما حامیان وی بر این اعتقادند که او در این ۴ساله به سختی کار کرده و پروژه‌های بسیاری را به پیش برده و در سیاست‌های خارجی نیز به سختی در برابر غرب ایستادگی کرده و ذره‌ای در قبال انرژی هسته‌ای نیز کوتاه نیامده٬ همچنین میثاق‌ها و آرمان‌های اولیه‌ی انقلاب را زنده کرده و موجب پاسداری مجدد آن گشته٬ آن‌ها معتقدند که سفرهای استانی، حضور بی‌واسطه در میان مردم و تشکیل جلسات کابینه در تمامی نقاط کشور که در مواردی پای هیچ مسئولی حتی در سطح مدیرکل نیز به آنجا نرسیده بود، مصداق بدون ابهامی از مردم سالاری دینی است. 

اما منتقدان مخالف احمدی‌نژاد بر حساب خالی ذخیره‌ی ارزی انگشت اشاره را برده و وی را به حرام نمودن بیت‌المال متهم می‌دارند و با گم شدن بسیاری از این بیت‌المال وی را به ریخت و پاش و بلکه فساد مالی نیز متهم می‌دارند٬ عده‌ی دیگر صفوف بلند زندان‌های سیاسی را اشاره رفته و وی را به دیکتاتوری و ایجاد فضای نظامی پادگان گونه‌ای که اجازه‌ی هیچگونه ابراز نظری را نمی‌دهد و صلب آزادی‌های اجتماعی نقد می‌کنند٬ دیگر صاحبنظران نیز وی را در سیاست خارجه مورد نقد قرار می‌دهند که او نه تنها در روابط خارجه هیچگونه موفقیتی نداشته بلکه سیاست‌های اتخاذ شده توسط  او موجب شماتت‌های کشورهای خارجی چه در جامعه‌ی غربی٬ چه عربی و چه آسیایی نیز گشته و تنها توانسته با اندک کشورهای آمریکای جنوبی که هیچ منفعتی برای ما نداشته‌اند روابطی بی حاصل و تنها حاصل‌خیز برای آنان فراهم آورد٬ و دیگر دستاوردهای او را نیز حاصل ادامه‌ی پروژه‌هایی می‌دانند که در دولت‌های پیش پایه‌ نهاده شده و وی از آن‌ها تنها بهره‌برداری نموده است٬ و در مجموع در این ۴ سال وی را تنها موجب افول کشور دانسته‌اند که موجب سلب آزادی‌های اجتماعی٬ منفعل شدن ایران در جامعه‌ی جهانی و توزیع فقر در جامعه شده است.

و البته بسیاری از دیگر نقدهای موافقان و مخالفان وی که دیگر مجال آن‌ها در این نوستار نبوده و به رئوس مطالب اکتفا می‌نماییم... 

این نوشتار را در باب نامزدهایی که عملا وارد عرصه‌ی انتخاباتی شده‌اند وا می‌گذاریم و دیگر نامزدهایی که احتمال حضور و تلاش‌هایی در راستای حضورشان می‌گردد را موکول به دیگر نوشتاری می‌نماییم که امیدوارم مفید واقع گشته و در روشن‌تر گشتن اذهان برای حضور و یا عدم آن در انتخابات آتی یاری رساند...