هفتاد و ۳ روز از یلدا که بگذریم:

و باز هفتاد و 3 روز که از یلدا بگذریم

به تاریخی میرسیم، که در تقویم هیچ خدایی ثبت نشده

هنوز هم این دل ساده من ؛ بی خبر از همه ی دنیا سرش بر شانه های مترسک

آرام می گوید : گمان کنم فردا باران بیآید.

و این نیز بگذرد


همین دیشب بود
داشت دم از "ماه" میزد و می گفت

دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی /کز عکس روی او شب هجران سر آمدی (حافظ)



پرسید ماه را دیده ای امشب ؟؟
آمدم بگویم که دیواره خانه من پنجره ای ندارد
نگفتم ؛
فقط گفتم ،آری به تازگی
باز هم سکوت کرد

بگذریم ؛ آینه را دیده ای؟
مدام مرا تکرار می کند
البته این روز ها کمتر می بینمش ؛
همین امروز آمدم بگویم :
تنهایی هم دیگر حوصله مرا ندارد تو چه طاقتی داری!!!
نگفتم؛
گفتم : هـی آـینه !! خسـته نباشی از من ! خدا قوتـ.
گفـت : خدا قوـت

این زبان نفــهـم ، هیچ وقت حرف های مرا نمی فهمد

چه قدر خوب که دیگر هیچ زنگی نمی خورد.
یار دبستانی من الان کجاست ؟؟

راست می گفت بوی دروغ را میشود ار همین جا ه(ح)س کرد!
درست مثل ده سال پیش
شما هرچه میخواهید بگویید ولی دنیا جایه غریبیست.



غزل حافظ را بستم
بید پشت پنجره خواب است
دلم برای زنجره های پاییزی تنگ شده...
_______________
پ.ن : ندارد

۱۳/اسفند/۸۷