زمین

شعر جدید

روزگاری زمین رویایی نداشت، ****خاک او نشان دریایی نداشت

روزگاری چون جهنم داغ بود *** هیچ امیدی او به فردایی نداشت

روزگاری در نفس مسموم خود **** هیچ آدم یا که حوّایی نداشت

روزگاری در دل پر درد خویش **** از برای عشق مأوایی نداشت

تا که از خاکش به یزدان باز داد **** سرد شد هم آنکه سرمایی نداشت

آنچنان از کار ایزد شوق شد ***** که جز برای گریه او نایی نداشت

بعد آن شد که در تمام کائنات ***** زندگی جز در زمین جایی نداشت

آن چه او در خویش روییدن شناخت **** هیچ جای دگر معنایی نداشت