ما اهل کوفه نیستیم ...

حزب فقط حزب علی (علیه السلام)    

   «آگاه باشید به خدا سوگند، فلان [ابابکر]، جامه خلافت را بر تن کرد، در حالی که می‏دانست جایگاه من نسبت به حکومت اسلامی، چون محور آسیاب است به آسیاب که دور آن حرکت می‏کند ... پس من ردای خلافت رها کرده و دامن جمع نموده از آن کناره گیری کردم و در این اندیشه بودم که آیا با دست تنها برای گرفتن حق خود به پاخیزم یا در این محیط خفقان‏زا و تاریکی که به وجود آوردند، صبر پیشه سازم که پیران را فرسوده، جوانان را پیر، و مردان با ایمان را تا قیامت و ملاقات پروردگار اندوهگین نگه می‏دارد پس از ارزیابی درست، صبر و بردباری را خردمندانه‏تر دیدم. پس صبر کردم در حالی که گویا خار در چشم و استخوان در گلوی من مانده بود.و با دیدگان خود می‏نگریستم که میراث مرا به غارت می‏برند ...» نهج البلاغه - خطبه شقشقیه (3)   

*

   حضرت علی (علیه السلام) 25 سال صبر پیشه کردند زیرا یار و یاوری نداشتند که قیام کنند، ولی همچنان ولایت ایشان بر همه مسلمانان مستدام و اوامر ایشان لازم الاطاعه بود، چرا که «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»؛ «انما ولیکم الله و رسوله والذین امنوا الذین یقیمون الصلوه و یوتون الزکوه و هم راکعون»؛ «اطیعوا الله و اطیعو الرسول و اولی الامر منکم». در هیچکدام از این آیات و روایات، ولایت و لازم الاطاعه بودن مقید به مقبولیت مردم نشده است که این یک امر بدیهی عقلی نیز میباشد.  

 *

   و اما بعد از خلافت:

«روز بیعت، فراوانی مردم چون یال‏های پر پشت گفتار بود، از هر طرف مرا احاطه کردند، تا آن که نزدیک بود حسن و حسین علیه السّلام لگد مال گردند، و ردای من از دو طرف پاره شد.مردم چون گلّه‏های انبوه گوسفند مرا در میان گرفتند. امّا آنگاه که به پاخاستم و حکومت را به دست گرفتم، جمعی پیمان شکستند و گروهی از اطاعت من سرباز زده و از دین خارج شدند، و برخی از اطاعات حق سر بر تافتند، گویا نشنیده بودند سخن خدای سبحان را که می‏فرماید:«سرای آخرت را برای کسانی برگزیدیم که خواهان سرکشی و فساد در زمین نباشند و آینده از آن پرهیزکاران است» آری به خدا آن را خوب شنیده و حفظ کرده بودند، امّا دنیا در دیده آنها زیبا نمود، و زیور آن چشم‏هایشان را خیره کرد.» نهج البلاغه - خطبه شقشقیه (3)   

   «ای مشابه مردان که از مردانگی دورید، و ای کودک فکران و حجله اندیشان، دوست می‏داشتم اصلًا شما را نمی‏دیدم و نمی‏شناختم این چه آشنایی است که به خدا سوگند موجب پشیمانی، و سرانجامِ آن اندوه است. خدا مرگتان دهد که دلم را خون کردید، و سینه‏ام را از خشم آکندید، و جرعه‏های غم را یکی پس از دیگری به کامم ریختید، و با نافرمانی و کار شکنی‏تان اندیشه‏ام را تباه کردید ...»  نهج البلاغه - خطبه جهاد(27)  

*  

   بعد از خلافت ایشان، گروه زیادی بیعت خود را پس گرفتند و نافرمانی کردند ولی امام علی (علیه السلام) در مقابل طغیان کنندگان در برابر حق ایستادند و به بهانه نداشتن مقبولیت، حکومت اسلامی را واگذار نکردند تا اینکه جانشان را در این راه از دست دادند و مسلما ولایت و رهبری ایشان با پیمان شکنی مردم از بین نرفت. با اینکه بسیاری از مردم از فرمان ایشان سرباز میزدند، در کجای دوران حکومت علی (علیه السلام) (قریب به ۵ سال)، سراغ دارید که ایشان ادامه حکومت خودشون رو به آرای عمومی گذاشته باشند؟! امیر مومنان با درخواست مردم خلافت را پذیرفتند ولی بعد از آن حکومت را با قوت نگه داشتند تا شاید به امت اسلامی بیاموزند که حکومت اسلامی و هزینه برقراری آن چیزی نیست که با سلیقه (بخوانید هوا و هوس) مردم دست به دست شود. 

 *

   و اما 1400 سال بعد از حکومت علی (علیه السلام) یعنی [احتمالا] تنها حکومت اسلامی بعد از پیامبر ، باز توفیق الهی بر ایران اسلامی سایه افکند و حکومت اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) شکل گرفت. امام خمینی نظریه ولایت فقیه که از مسلمات فقه شیعه است را به اجرا گذاشت و اعلام کرد حفظ جمهوری اسلامی از اوجب واجبات است. کتاب ولایت فقیه که حاصل سخنرانیهای ایشان در دهه ۴۰ در نجف است، کاملا بیان کننده استدلالهای نقلی و عقلی در مورد ولایت فقیه و چگونگی مشروعیت آن میباشد. بعد از فوت امام خمینی نیز مجلس خبرگان رهبری با اکثریت قاطع، آیت الله خامنه‌ای را برای رهبری انقلاب اسلامی معرفی کردند. ایشان در این مورد فرمودند: « من همین الان خودم را یک طلبه‏ى معمولى و بدون برجستگى و امتیازى خاص مى‏دانم؛ نه فقط براى این شغل باعظمت و مسؤولیت بزرگ، بلکه - همان‏طور که صادقانه گفتم - براى مسؤولیتهاى به مراتب کوچکتر از آن، مثل ریاست جمهورى و کارهاى دیگرى که در طول این ده سال داشتم. اما حالا که این بار را روى دوش من گذاشتند، با قوّت خواهم گرفت؛ آن‏چنان که خداى متعال به پیامبرانش توصیه فرمود: «خذها بقوّة».»   

رهبر فقط سید علی 

   

علی جان کوفیان غیرت ندارند  

که فرمان تو را گردن گذارند    

*****    

علی جان کوفیان خفت پذیرند  

که دامان بلندت را نگیرند  

*****   

علی جان، کوفیان با کیاست (!)

جدا کردند دین را از سیاست 

*****

به نام دین سرِ دین را شکستند  

دو بال مرغ آئین را شکستند 

شعر از مرحوم آقاسی  

* 

*****      

       ما اهل کوفه نیستیم ... علی تنها بماند !