اندر حکایت آقامحمد خان قاجار و شاعر معروف (شقاقی)

روزی شاعر معروف ، شقاقی ، شعری در وصف آقا محمد خان قاجار سرود و شعر را به درگاه ایشان فرستاد اما با گذشت زمان خبری از خلعت و پاداش و الطاف آقامحمدخان نشد. 

این شد که شاعر این حکایت ناراحت گشته شعر دیگری به این مضمون برای آقامحمدخان فرستاد :   

(خیلی شعر باحالی گفته  بزنید رو ادامه مطلب)

نه جود تو را که وصف ذات عالیت کنم **** نه فهم تو را که حرف حالیت کنم ! 

نه ریش تو را که ریش خندت سازم   **** نه (.....) تو را که (....) مالیت کنم ! 

 (آقا محمدخان 4 عیب و نقص داشت که در هر مصرع به یک مورد اشاره شده است!)

این شد که آقامحمدخان خشمگین شد و دستور داد شقاقی را تکه تکه و شقه شقه کنند. شقاقی از ترس به شاه چراغ پناه برد و آقا محمد خان به دلیل اعتقادات قوی مذهبی دستور داد مادامی که در آنجا باشد کاری به کارش نداشته باشند. 

روزی آقا محمد خان گذرش به شاه چراغ افتاد و در حین زیارت شقاقی را دید و به او گفت : شفاقی تا کی می خواهی در اینجا بمانی ؟ دستور داده ام به محض اینکه پایت را از اینجا بیرون گذاشتی تو را بکشند. 

شقاقی عرض کرد که قبله عالم به سلامت ، من تا وقتی جناب خان قاجار نمیرند و جنازه شان را به اینجا نیاورند بیرون نمی آیم. 

آقامحمد خان عصبانی شد و زیارت نامه را با عصبانیت خواند و از آنجا رفت. یک هفته بعد خبر رسید که خان قاجار به دست یکی از غلامانش کشته شده است. 

شاعر این حکایت ما از شلوغی استفاده کرد و به صورت ناشناس از آن شهر رفت و تا سالهای سال به سلامت زیست.