برای حمایت از 90 لوح سازمان تربیت بدنی را بر می گردانم

وقتی همه خواب بودند 
فـــردوســـی پـــور   بیدار بود!

پرند زاهدی :
لوح ســازمــان تــربــیــت بــدنـی را برمی گردانم !

تحریم برنامه "نود" شوک بود/ حاضرم لوح سازمان تربیت بدنی را بازگردانم

یک کارگردان ورزشی تحریم برنامه "نود" را وارد کردن شوک به مخاطبان دانست و گفت از آقای ضرغامی می‌خواهم همچون پدر از برنامه‌های ورزشی حمایت کنند.

پرند زاهدی کارگردان برنامه ورزشی "فرزند ایران" درباره تاثیر تحریم برنامه "90" از سوی مسئولان ورزش به خبرنگار مهر گفت: اگر چه ما در آستانه جشنواره فیلم هستیم و باید از این اتفاق خوشحال باشیم اما این اتفاق به ما شوک وارد کرد. من گلایه‌ای از مسئولان ورزش کشور ندارم. من فقط از آقای ضرغامی می‌خواهم که همچون پدر از ما حمایت کنند، همان طور که آقای علی‌آبادی از یک باشگاه ورزشی حمایت می‌کند. وی در ادامه افزود: رسانه ملی همچون توپی شده که هر مسئولی به آن ضربه‌ای می‌زند. مگر نه این است که برنامه‌های تلویزیون زیر نظر ناظران کیفی ساخته می‌شود، پس چرا باید مسئولان ورزشی با سئوال عادل فردوسی‌پور یک برنامه را تحریم کنند؟ دیروز آقای کفاشیان در گفتگو با یکی از مطبوعات گفته بود که نام این "خاله زنک‌بازی‌ها" را نقد نمی‌گذارند، بلکه نقد چیز دیگری است. این برنامه ساز ادامه داد: من در پاسخ به آقای کفاشیان باید بگویم آقای کفاشیان کسی که وظیفه مدیریت و حفاظت از ارگانی را دارد که تربیت قهرمانان مملکت زیر نظر اوست، تعریف‌اش از خاله‌زنکی این است؟! به نظرم این طرز رفتار و این گونه ادبیات در گفتگو با جراید مفهوم مناسب‌تری برای خاله زنکی بازی است. زاهدی خاطر نشان کرد: من عادل فردوسی‌پور را نمی‌شناسم، حتی یک برنامه تلویزیونی هم با او نداشتم اما این را می‌دانم که همه ما بعد از گذراندن فیلترهای مختلف برنامه می‌سازیم. امیدوارم با حمایت‌های آقای ضرغامی دیگر چنین مسائلی رخ ندهد و هر کسی به خود اجازه ندهد خیلی راحت به برنامه‌سازان ورزشی برچسب بزنند. این فیلمساز خاطر نشان کرد: پورمحمدی از مدیران مقتدر است که در طول فیلمسازی‌ام شناخته‌ام و امیدوارم رئیس رسانه ملی همراه مدیران شبکه سه از ایجاد چنین مسائلی جلوگیری کنند. دیشب وقتی برنامه "نود" را ‌دیدم و جمله فردوسی‌پور را شنیدم، ناخودآگاه اشک ریختم، چرا باید چنین اتفاقاتی بیفتد؟ آقای کفاشیان، چه کسی شما را می‌شناخت؟ مگر نه این است که برنامه‌ نود عادل فردوسی‌پور و دیگر برنامه‌های ورزشی در رسانه ملی شما را بزرگ کردند و مردم با این برنامه‌ها شما را شناختند. وی خطاب به فردوسی‌پور گفت: چندی پیش یکی از مسئولان ورزشی به برنامه "نود" آمده بود که باعث حیرت من و دیگر بینندگان شده بود. چرا باید این فرد که ادبیات خوبی هم ندارد به برنامه دعوت شود؟ چرا باید مسئولان ورزشی به خودشان این اجازه را ‌بدهند که هر طور می‌خواهند با رسانه ملی و مطبوعات رفتار کنند؟ زاهدی در ادامه افزود: در همان برنامه نود شنیدم که یکی از مسئولان ورزشی با به میان آوردن صحبت نظام و خون شهیدان بحث تخصصی ورزش فوتبال را به حاشیه راند. مگر نه این است که ما هم از همین آب و خاک هستیم؟ مگر نه این است که ما از جنس خانواده شهدا هستیم، پس این مقایسه برای چیست؟ این فیلمساز در پایان اشاره کرد: سازمان تربیت بدنی برای ساخت برنامه "فرزند ایران" به من لوح تقدیر داد اما حاضرم این لوح را به مسئولان این سازمان بازگردانم. فردوسی پور در آخرین جملاتش در برنامه دیشب ابراز امیدواری کرد خرابی اس ام اس تصادفی باشد. وقتی همه خواب بودند فردوسی پور بیدار بود/ انتقادپذیری ظرفیت می خواهد خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: وقتی در پایان دهه 70 برنامه ای تحت عنوان "90" پایه گذاری شد کمتر کسی فکر می کرد این برنامه به حدی از جذابیت و اقبال دست پیدا کند که در سبد خانوار تمام ایرانیان قرار بگیرد. به گزارش خبرنگار مهر، برنامه "90" با اجرای عادل فردوسی پور گرچه مدعی بی نقصی نیست ، اما تا آنجا پیش رفت که امروز به صدای مردم ایران تبدیل شده و همگان به انتظار از راه رسیدن این برنامه می نشینند تا با جادوی تصاویر آن، شب خوشی را به صبح برسانند. برنامه "90" از نمونه های خارجی آن الگوبرداری شده و کار اصلی آن به نقد کشیدن ضعف های ساختاری فوتبال کشور است که صرفنظر از برخی ایرادها، می توان نمره قبولی به این برنامه داد. پربیننده بودن این برنامه یک روی سکه است و روی دیگر سکه آن است که بسیاری از مدیران، مربیان و بازیکنان فوتبال، از آنجا که به صراحت از سوی این برنامه به نقد کشیده می شوند، دل خوشی از 90 ندارند. علی پروین از اولین منتقدان این برنامه بود. او یک بار از عادل فردوسی پور به عنوان کسی نام برد که وجهه او را نزد هواداران تخریب می کند و این برنامه را بایکوت کرد. هرچند که هوشمندی و درایت مجری این برنامه همواره باعث شده که دست اندرکاران فوتبال کشور با این برنامه از در تعامل درآیند و اگرچه به ظاهر، اما نقش مثبت آن را تایید کنند. مسابقه یا نظر سنجی پیامک این برنامه نشان داده که 90 از چه جایگاهی در نزد مردم برخوردار است. اما از آنچه در برنامه دیشب هویدا بود، گویا منتقدان، سرانجام، تداوم این برنامه را تاب نیاوردند. فردوسی پور که همواره ، حتی در دشوارترین شرایط ، لبخند از صورتش محو نمی شد دیشب در حالی یکی دیگر از برنامه های 90 را اجرا کرد که عاری از هرگونه روحیه ای بود که این نشان از تعطیلی یا تغییر اساسی برنامه ای دارد که نبود آن برای فوتبال ایران، فاجعه به حساب می آید. این برنامه روند پرفراز و نشیبی را طی سال های گذشته پشت سر گذاشته اما همواره با اقبال بینندگان همراه بوده که این امر مهر تاییدی است بر توانمندی های این برنامه پرتداوم. قدرت برنامه 90، برنامه هایی چون "ورزش و مردم" ، "ورزش از نگاه دو" و " ورزش از نگاه پنج " را همواره در سایه قرار داده که این امر به نیاز جامعه به اینگونه برنامه ها بازمی گردد. برنامه 90 و مجری آن هفته های پرچالشی را پشت سر گذاشته اند و جنجال از زمانی شروع شد که فردوسی پور انتخاب فدراسیون فوتبال ایران به عنوان برترین فدراسیون فوتبال آسیا را ابهام برانگیز خواند. پس از آن و در همان برنامه، به نوع برنامه ریزی سازمان لیگ هم انتقاد شد که واکنش شدیداللحن عزیز محمدی را دربرداشت. فردوسی پور در برنامه بعدی 90 ، سازمان تربیت بدنی را به چالش کشید که جمیع اتفاقات این دو برنامه منجر به این شد که شایعه تعطیلی 90 دهان به دهان چرخید ؛ شایعه ای که گویا چندان هم از واقعیت دور نیست. واقعیت این است که اگر گفتگوی ویژه خبری شبکه دو سیما با ریزش مخاطب فراوان همراه بوده ، دلیل اصلی اش کم مایه شدن رویکردهای چالشی در ساختار برنامه است و امیدواریم این ریزش دچار محبوب ترین برنامه ورزشی تلویزیون هم نشود. به هر تقدیر نیاز به اینگونه برنامه ها برای هر کشوری انکار ناپذیر است اما اینکه مدیران ورزش ما ظرفیت پذیرش انتقاداتی از این دست را ندارند، امری است که نمی تواند دلیل قانع کننده ای برای زیر سوال بردن خبرنگار و رسانه و این برنامه به حساب بیاید. ای کاش برنامه 90 همچنان همانند هفته های گذشته، نابسامانی های فوتبال کشور را به چالش می کشید، این به نفع مدیدیت فوتبال و تربیت بدنی هم بود. ای کاش این برنامه، نه تنها مورد تهدید واقع نمی شد بلکه با برطرف شدن ضعف های موجود، بیش از پیش بر قدرتش افزوده می شد، ای کاش مدیران ورزش ما از طریق این برنامه، به دستاوردهای فوتبال کشور می افزودند، ای کاش ... و ای کاش فردوسی پور در انتهای برنامه دیشب نمی گفت: " چنانچه عمری باقی بود و این صندلی جایی برای بیان حق و حقیقت بود ، در خدمت شما خواهم بود." کلام آخر اینکه ناپختگی ، عدم درک صحیح وظایف و نیز نشناختن کارویژه های رسانه از سوی بدنه های اجرایی آسیب بزرگی است که در همه عرصه ها ، از جمله ورزش ، پیشرفت کشور را از فرصت بزرگی به نام رسانه محروم می کند. هیچ مدیریتی در دنیا با گسستن پیوند با افکار عمومی به سرانجام نرسیده است. از اتفاقات بدیع و سخیفی مثل "اختلال تصادفی سیستم ارسال پیام کوتاه" به برنامه 90 باید گذشت اما امیدواریم مسوولان سازمان تربیت بدنی و فدراسیون فوتبال راه اشتباه رفته را بازگردند و مسوولان رسانه ملی هم بیش از این استقلال و حرمت رسانه را پاس دارند.