احمدی نژاد به روایت تصویر

 

 

از کودکی علاقه به علم و دانش داشت. در خانواده­ای فقیر، زاده شده بود. 

 

 

برو ادامه رو ببین و بخند

 

 

از کودکی علاقه به علم و دانش داشت. در خانواده­ای فقیر، زاده شده بود.

 

 

 

 

 

می­شد حدس زد که اعتقادات دینی محکمی دارد.

 

 

 

 

مردی ناشناس که مشخصن به روحانیت زمان خودش، احترام خاصی می­گذاشت.

 

 

 

 

 

جنگ شد با دوستانش به جنگ رفت. دوستانی که بعدها هر کدامشان زنده ماند، به قدرت رسید.

 

 

 

 

 

یک روز ساده که مثل همیشه خواب بود،

 

 

 

 

 

کسی صدای­اش کرد و او با روی خوش، از خواب بیدار شد.

 

 

 

 

صبحانه­اش را خورد،

 

 

 

 

ورزش روزانه اش را کرد

 

 

 

 

 

و کفش های­اش را پوشید که به مسجد محل برود.

 

 

 

 

سر نماز بود که کسی او را صدا زد.

 

 

 

 

گفت : الان می­آیم و سریعن از مسجد بیرون آمد و کفش­هایش را پوشید.

 

 

 

 

با لبخند همیشه­گی پرسید: چه کسی ممکن است با آدمی مثل من کار داشته باشد؟

 

 

 

گفتند: مهم شده­ای و باید بروی و خودت را در رادیو تلویزیون به مردم معرفی کنی.

 

 

 

گفت : هنوز زود است. ببین هنوز ساعت هشت صبح هم نیست!

 

 

 

 

چون کسی او را نمی­شناخت، مجبور شد وقتی برسد، خودش را با صدای بلند معرفی کند .

وقتی او را شناختند، او را بردند پیش آقای حیاتی.

و کمی که گذشت، توانست با ضرغامی هم دیدار کندو طبق معمول با شوخی و خنده او را سر ذوق بیاورد.

قرار شده بود که رییس جمهور شود و مشت محکمی به دهان یاوه­گویان شرق و غرب و مخصوصن اصلاح طلبان بزند.

او در دو مرحله مشت­هایش را گره کرد.

برای اولین بار که جلوی دوربین و میکروفون خبرنگاران قرار گرفت، کمی گیج شده بود.

و حرکات ضد فرهنگی می­کرد و علامت گروه متال را به مردم نشان می­داد!

مردم از این ساده گی او لذت می­بردند و به چشم آدمی ساده دل نگاه می کردند.

که گاهی ابراز احساسات شدیدی میکند.

و گاهی در هجوم ابراز احساسات مردم، کارش به جاهای باریک می­کشد!

از خدا کمک خواست و

شناسنامه­اش را برداشت و به پای صندوق رای رفت تا به خودش رای بدهد.

مسیر از اول مشخص بود

فقط کافی بود او دوباره کفش­های­اش را به پا کند

و لباس رزم بپوشد

و از قوی­ترین مردان جهان کمک بگیرد

تا به حلقه­ی قدرت، وارد شود.

تا بتواند به پشتوانه­ی قدرت نظامی،

و محبوبیتی که در بین نیروی مسلح داشت،

و کمک «هوگو»ی خوبش،

راه امامش را ادامه دهد.

البته در این راه، دعای معلم کلاس اولش هم، بسیار کارساز بود.

توانایی­های خودش نیز به کمکش آمدند

تا با نیرویی الهی و غیبی، در هاله ای از نور فرو برود.

و در هنگام عبادت، کفش های­ کذایی را به پا کرد .

تا به سمت قدرت، حرکت کند

و شیوخ کوچک منطقه را در تسلط قدرت بگیرد .

او چهره­های دوست داشتنی فراوانی دارد.

گاهی رفتگر شهرداری ست،

گاهی یک بلوچ

گاهی یک لرستانی غیور

گاهی یک تاجیک شش آتشه

گاهی یک روستایی شاد

گاهی یک عرب تمام عیار

و گاهی نمی داند که دیگر کیست؟

اما همیشه کفش های آهنینش را به پا دارد

و با اتکا به خدا در هرجایی

ولو در خانه­ی خدا

برای رسیدن به حق مسلم مردمش، دل­سوزی می کند.

او از خودش چنین سیاست­مداری را به تصویر کشیده است: