غم و شادی

گاهی غم و اندوه آدم رو خسته میکند. طوری که آدم آرزو میکند که ای کاش جایی بود که هیچ غمی وجود نداشت!!!

در صورتی که

.

.

.

.

.

سرزمینی وجود دارد که مردم آن را از روی ترانه ها می شناسند. مردان و زنانی آنجا زندگی می کنند که راه آنجا را یافته اند و هیچگاه دوباره دیده نشده اند.

در آن سرزمین نیستی و زوال وجود ندارد.

در آنجا درد و افسردگی شناخته شده نیست ؛ نفرت و افسردگی معنایی ندارد ؛ همه با آرامش زندگی می کنند و با فراغ بال و بدون زحمت خیلی چیزها بدست می آورند. ولی در آنجا بخاطر نبودن غم خوشی هم وجود ندارد. 

<<بخشی از کتاب بر بادرفته >>