سایبان آرامش ما ماییم

در هوای دو گانگی تازگی چهره ها پژمرد 

بیایید از سایه روشن برویم 

بر لب شبنم بایستیم در برگ فرود آییم 

و اگر جای پایی دیدیم مسافر کهن را از پی برویم 

برگردیم ونهراسیم در ایوان آن روزگاران نوشابه جادو سر بکشیم 

شب بوی ترانه ببوییم چهره ی خود گم نکنیم  

از روزن آن سوها بنگریم در به نوازش خطر بگشاییم 

خود روی دلهره پر پر کنیم 

نیاویزیم نه به بند گریز نه به دامان پناه 

نشتابیم نه به سوی روشن نزدیک نه به سمت مبهم دور 

عطش را بنشانیم پس به چشمه رویم 

دم صبح دشمن را بشناسیم و به خورشید اشاره کنیم 

ماندیم در برابر هیچ خم شدیم در برابر هیچ پس نماز ما دررا نشکنیم 

برخیزیم و کمی دعا کنیم 

لب ما شیار عطر خاموش باد 

نزدیک ما شب بی دودی است دوری کنیم 

کنار ما بی شوری است بر کنیم 

و نلرزیم پا در لجن نهیم مرداب را به تپش در آییم 

آتش را بشوییم نی زار همهمه را خاکستر کنیم 

قطره را بشوییم دریا نوسان آییم 

واین نسیم بوزیم و جاودان بوزیم 

واین خزنده خم شویم و بینا خم شویم 

واین گودال فرو آییم و بی پروا فرو آییم 

برخورد خیمه زنیم و سایبان آرامش ما ماییم 

 ما وزش صخره ایم ما صخره وزندهایم 

ما شب گامیم ما گام شبانه ایم 

پروازیم چشم به راه پرنده ایم  

تراوش آبیم ودر انتظار سبوبیم  

در میوه چینی بی گاه رویا را نارس چیدند و تردید از رسیدگی می پوسید 

بیایید شوره زار خوب و بد برویم 

چون جویبار آیینه روان باشیم و به درخت درخت را پاسخ دهیم 

ودور کران خود را هر لحظه بیافزینیم هر لحظه رها سازیم 

برویم و بیکرانی رازمزمه کنیم!!!