دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود

 دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود

تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

دل که از ناوک مژگان تو از خون میــــــگشت

باز مشتاق کمانخانه ی ابروی تو بــــــــــود

هم عفاالله صبا کز تو پیامی مــــــــــــی داد

ورنه در کس نرسیدیم که از کوی تو بـــــود

عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشــت

فتنه انگیز جهان غمزه ی جادوی تو بـــــود

من سرگشته هم از اهل سلامت بـــــــودم

دام راهم شکن طره ی هندوی تو بـــــــود

بگشا بند قبا تا بگشاید دل مـــــــــــــــــــن

که گشادی که مرا بود ز پهلوی تو بــــــــود

به وفای تو که بر تربت حافظ بگـــــــــــــذر

کز جهان میشد و در آرزوی روی تو بـــــــود

منبــــــــع : دیوان حافــــــــظ