مراغه را باید پیمود...

به نام خالق هستی بخش

مبنی بر تحقق یافتن هدف اصلی انجمن فرهنگی گردشگری که به جز ترویج سفر چیز دیگری نیست در این پست یکی از اماکن توریستی خوش آب و هوای ایران زمین را معرفی خواهیم کرد.
این روزها که هوا در اکثر نقاط ایران بسیار گرم می‌باشد مردم شریف آذربایجان هوای خنکی را تجربه می‌کنند که این نکته باعث شده گردشگران از سراسر کشور به سمت شمال غربی ایران رفته تا حداقل چند روزی از گرمای طاقت فرسای شهر خود در امان بمانند...
مراغه به عنوان شهری توریستی از شهرت جهانی برخوردار است. اما شاید ما و شما کمتر از توریست های خارجی به این شهر قدیمی توجه کرده باشیم. شاید آن روزها که داد کند
گر به لطف از مراغه یاد کند (اوحدی)

مراغه یکی از قدیمی ترین شهر های ایران و دومین شهر بزرگ استان آذربایجان شرقی (بعد از تبریز) و در کنار رودخانه زیبای صوفی (صافی) می باشد.

تا عمر مراغه بود، هرگز ننشاند
مانند تو سرو در کنار صافی (اوحدی)

مراغه در مشرق دریاچه ارومیه، بر دامنه جنوبی کوه سهند قرار گرفته است. بنا بر تحقیق آنوبانینی نام مراغه در اصل ماراوا، مراوا و ماداوا بوده که جایگاه مادها معنی می دهد. موقعیت منطقه ای مراغه طوری است که از شمال به شهر تبریز و ارتفاعات کوه های سهند و از شرق به شهرستان هشترود و از سمت مغرب به دریاچه ارومیه و از جنوب به شهرستان میاندوآب محدود است.
فاصله مراغه–تبریز از طریق جاده آسفالته 130 کیلومتر و اختلاف ساعت این شهر با تهران 21 دقیقه و 30 ثانیه است. این شهر علاوه بر جاده آسفالته، از طریق خط آهن به تبریز و تهران و از طریق خط هوایی به تهران متصل می شود. به طور کلی مراغه از دو ناحیه کوهستانی و جلگه ای تشکیل یافته و از لحاظ آب و هوا، معتدل (متمایل به سرد) و نسبتا مرطوب است.
از آثار بسیار کهن در مراغه؛ مهرابه مراغه است. مهرابه ها نیایشگاه های مهرپرستان بوده است. مهرپرستی؛ دینی ایرانی بوده که تقدس خورشید از اجزای اصلی آن به شمار می رفته است.
مراغه یکی از مراکز مهم تهیه و صدور خشکبار محسوب می شود. از چشمه های معدنی معروف اطراف شهر مراغه می توان به: شور سو، گشایش، ایستی بلاغ، قره پالچیق و ساری سو اشاره کرد. از بناهای تاریخی و قدیمی آن گنبد کبود (قبر مادر هلاکو)، گنبد مدور، گنبد غفاریه و آرامگاه اوحدی مراغه ای شاعر برجسته دوره ایلخانی و... را می توان نام برد.
اوج شهرت نام مراغه به عهد هلاکوخان می رسد. در دوره هلاکوخان و در زمانی که مراغه به عنوان پایتخت برگزیده شده بود، با تقاضا و تشویق دانشمند بزرگ ایرانی خواجه نصیر الدین طوسی، معتبرترین مرکز علمی جهان یعنی رصدخانه مراغه در یکی از تپه های شمال غربی مراغه احداث گردید که قبل از ویرانی یکی از بزرگترین مراکز پژوهشی و نجومی زمان خود در جهان بود. هم اکنون گنبدی بلند جهت پوشش بقایای برج مرکزی رصدخانه بر روی آن احداث گردیده که به عنوان نمایشگاهی از آثار آلات نجومی آن دوره نیز از آن استفاده می شود.

مشخصات جغرافیایی مراغه
مراغه در شمال غربی ایران در 37 درجه و 23 دقیقه عرض شمالی و 46 درجه و 16 دقیقه طول شرقی و بر دامنه جنوبی سهند و اقع شده است. محدوده آن از غرب به دریاچه ارومیه و از شرق به دشت هشترود و از جنوب به جلگه میاندوآب منتهی می شود. آب و هوای آن معتدل و در فصول مختلف سال بین 20 درجه سانتی گراد زیر صفر تا 35 درجه ساتی گراد بالای صفر متغیر است میزان بارنگی در‌ آن 300 میلیمتر در سال است .فاصله آن از تبریز در حدود 135 کیلومتر و از طریق راه آهن تا تهران 607 کیلومتر می باشد.
گردشگاهای مراغه
کوه سهند و دامنه های آن یکی از زیباترین گردشگاه ها است همچنین وجود باغات و مراتع زیبا مناطق خوبی برای گردش ولذت بردن از طبیعت می باشد و غار کبوتر یکی از غارهایی است که زیبایی های خاص خود رادارد همچنین چشمه های آب معدنی مختلف در شهرستان سالانه هزاران نفر را به خود جلب می کند
اطلاعات توریستی
شهر مراغه هم اینک در هسته مرکزی خود بافت قدیمی ارزشمندی را داراست. مراغه به لحاظ موقعیت جغرافیایی و تاریخی و برخورداری از امکاناتی مانند فرودگاه، قطار، محلهای اقامت، صنایع دستی و سنتی و واحدهای صنعتی و تولیدی و آثار و بناهای تاریخی و فرهنگی فراوان و باغات گسترده و مناظر طبیعی بی نظیر و مردمانی خونگرم و مهمان نواز با جاذبه های وسیع گردشگری دارای شهرت جهانی بوده و سالانه مورد بازدید هزاران تن از گردشگران داخلی و خارجی قرار میگیرد و امروزه یکی از قطبهای گردشگری کشور به حصاب می آید. وبا داشتن هتل خوبی از گردشگران پذیرایی می کند و از ویژگی های اهالی آن علاوه بر طبع آرام و مهماندوستی ادارت به امام حسین(ع) است که همه ساله طی مراسم خاصی در ماه محرم شهادتش را گرامی می دارند و مراسم ویژه و منحصر به فردی دارند.
گنبد کبود
گنبد کبود که به مقبره مادر هولاکو نیز معروف می باشد در حدود 10 متری برج مدور واقع است. در این برج، کتیبه ای که تاریخ بنای آن را معلوم نماید وجود ندارد ولی کارشناسان آن را مربوط به دوره سلجوقی دانسته و تاریخ بنای آن را به سال پانصد و نود و سه نسبت می دهند. عده ای نیز به علت انتساب برج به مادر هلاکو آن را متعلق به دوره مغول می دانند ولی به عقیده "آندره گدار" تاریخ بنای برج باید مربوط به قبل از هلاکو باشد.
گنبد سرخ
گنبد سرخ یکی از قدیمی ترین بناهای موجود در مراغه است که در قسمت جنوب غربی شهر قرار دارد. نام بانی بنا و تاریخ احداث آنرا می توان از کتیبه جبهه شمالی و نام سازنده آن را از کتیبه غربی ملاحظه نمود. آنچه از این کتیبه ها برداشت می گردد این است که بنای گنبد سرخ در سال542 هجری قمری به دستور عبدالعزیز بن محمود بن سعد یدیم و به وسیله بنی بکر محمد بن بندان بن محسن معمار ساخته شده است.
موزه مراغه
موزه مراغه در کنار مقبره اوحدی قرار دارد؛ که عنوان موزه تخصصی ایلخانی را به خود اختصاص داده است. شهر مراغه در دوره ایلخانیان مغول، مقر حکومتی و پایتخت آنان بوده است. اشیاء موجود در این موزه شامل ظروف سفالی، سکه، کتاب، ظروف مفرغی و... مربوط به دوران اسلامی است.

مقبره اوحدی مراغه ای
یکی از آثار معروف مراغه؛ مقبره اوحدی مراغه ای است که محل دفن رکن الدین ابوالحسن مراغی مشهور به اوحدی مراغه ای، عارف و شاعر پارسی گوی نامدار دوره ایلخانی، صاحب مثنوی معروف جام جم است؛ که در میان باغ سرسبزی واقع گردیده. شیخ اوحد الدین اوحدی مراغه ای فرزند حسین اصفهانی در حدود سال 670 ه. ق. در مراغه متولد شد. از جوانی انسانی عارف و وارسته بود و در علوم دینی و عرفانی به درجه کمال رسید.

رصدخانه مراغه
رصدخانه مراغه یکی از یادگارهای علمی و فلکی خواجه نصیرالدین طوسی؛ فیلسوف، ریاضیدان و منجم بزرگ دوره ایلخانی و صاحب رساله مشهور اخلاق ناصری و زیج معروف ایلخانی است که به دست او، با همراهی عده ای از فضلا و دانشمندان بنا شده. این رصدخانه زمانی از مشهورترین رصدخانه های اسلامی بوده که آوازه آن تمام جهان آن روز را فرا گرفته و تاکنون با این همه تطورات و تغییراتی که در جهان پدید آمده هنوز هم نام آن رصدخانه و بانی آن بر سر زبانهاست.

سهند عروس کوهستان‌های ایران
رشته جبال سهند که در باورهای آیینی اسطوره شناسی جایگاه برجسته‌ای دارد، رشته‌ای از جبال البرز است که در شمال مراغه و از غرب به شرق کشیده شده و بلندترین قله آن 3710 متر ارتفاع دارد. قسمت اعظم سهند در سال پوشیده از برف است. در صورت برنامه‌ریزی و تعریف زیر ساخت‌هایی چون تله‌کابین و پیست اسکی‌های مدرن می‌توان بخش اعظمی ‌از جهانگردان عرب را به این وادی جذب کرد، به خصوص که دامنه‌های سهند در طول سال پوشیده از گل و ریحان بوده و این امر جلوه‌های بدیعی از طبیعت را در منظر گردشگران به تماشا می‌گذارد.

منبع: ماهنامه بین المللی گردشگر