استاد عشق بازان جهان

خوب راستش سراغ معشوق رو از عاشق پرسیدن خیلی سخته اما با این که معشوق من توصیف شدنی نیست من به گوشه از دریا بی کرانش رو میگم

میگم از اون عشق باز اسمانی که در زندگی دو یار صدیق داشت اولی استادش شمس تبریزی و دومی شاگردش حسام الدین چلبی

اون خودش بارها در مثنوی میگفت ای حسام الدین ای روشنایی خدایی عشق تو شوری در من هناد که من را در گفتن مثنوی استوار تر کرد اماج من از مثنوی خواست  تو بود اما سخن من چیز دیگریست سخن من عشق به استادش عشق بازان جهان است او به منخودش یاد داد که خوب فکر کنم و خیر ادندیش باشم

گر گل است اندیشه تو گلشنی **ور بود خار وهمیه گلخنی

او عشق رو به من یاد داد و به من گفتدر این سپنجی سرا وقت زیادی برای ماندن ندارم و فرق گلشن و گلخن را به من گفتو گفت پاک بیندیشم
ای برادر تو همان اندیشه ای **مابقیت بود استخوان  و پوسته ای

او به من عشق راستن رو یاد داد و به من گفت هر چه داری در راه عشق بده که این عین غایت توست اری او به من عشق ور یاد داد

عشق ان است که چون شعله برافروخت*هر چه جز معشوق باقیست جمله بسوخت
به من یاد داد بر عشق خود راستین و پای بند بمانم و با بختن رنگ عشق خود را نبازم
ان عشق هایی که کز پی رنگی بود**ان عشق نبود عاقبت ننگی شود

او به من داستان های راستن عشق رو گفت و یاد داد به من چه طور پاک بازانه مثل پروانه به اتش زنم او گفت به من از داستان لیلی و مجنون از ان عشق بازهای راستین گفت از علاقه انان از هستی و نیستی انان گفت از زبان مجنون
ان سگی که باشد در کوی او **من به شیران کی دهم یک موی او

هر چه بگوییم این سخن را پایانی نیست پس من نیز کوتاه میاییم
هست طومار دل من به درازی ابد **که بر سرش نوشته تا سوی پایان تو مرو

با این حال هنوز درمن جرئت ان نیست که بگوییم من مریدی از مریدان تو هستم جلال الدین رومی فرزند حسین خطیبی

گرچه 757 سال از مرگ تو میگذرد اما تو در قلب ما زنده و شاداب هستی که برای این زندگی مرگی نیست
اری او به من علم نحو ومحو اموخت

به روز

مرگ چو تابوت من روان باشد **گمان مبرید را درد این جهان باشد
جنازه ام بینی مگو فراق فراق **که مرا ملاقات ان زمان باشد
کدام دانه فرو رفت برامدنش بنگر**طلوع شمس و قمر چه زیان باشد