برای زنان ایران که بر هم زننده امنیت اجتماعی هستند...

این روزها یکسال می‌گذرد از حکومت نظامی اعلام نشده‌ای که ویژه و مختص زنان سرزمینمان است. طرح امنیت اجتماعی را می‌گویم؛ که هر روز با اضافه شدن تبصره‌هایش دایره انتخاب پوشش را برای زنان تنگ‌تر کرد؛ ممکن است هر چه می‌پوشند ایجاد تبرج ‌کند...

از شلوار کوتاه با ساق عریان تا چکمه‌های بلند با استتار ۱۰۰% گویی امنیت اجتماع و جامعه ما تنها به شلوارها و مانتوها و آرایش ایران دختان بسته است. همانگونه که بی حجابیشان اسلام را به خطر می‌اندازد، امنیت اجتماعی را نیز مختل می‌کند. راست است این فرمایش استاد مطهری که حجاب قدرت فراوانی دارد و این شد عاقبتشان که مجبور شدند مرواریدی شوند در صدف، هر چند از قفس صدف خفه شوند.

 

اما این طرح‌ها با توجه به علاقه خاص حکام حکومت اسلامی به نو آوری هر روز تازه به تازه می‌شود و حالا شاهد طرح امنیت نوامیس مردم هستیم. خوشا به حالمان که حداقل در طرح قبلی به عنوان شهروندی از جامعه که امنیت را بر هم می‌زند با آن‌ها بر خورد می‌شد و بدا به روزگارمان که این طرح آنان را در حد کالایی که در مالکیت مردمی است که به تعبیر سرداران مترادف با مردهاست تنزل داده  و  در این طرح ایران زنان شده‌اند نوامیس مردهایی که امنیتشان به خطر افتاده و باید برایشان ایجاد امنیت کنند.

از نظرگاه نیروی محترم انتظامی نوامیس مردها یا همان نیمه دیگر دنیا یعنی زنان که نه تنها امنیت جامعه را بر هم می‌زنند، خود نیز امنیت ندارند و این خود پارادوکسی است بس قابل توجه! در این طرح هدف ایجاد امنیت برای زنان به عنوان شهروندان جامعه نیست بلکه به عنوان ناموسی است که در فرهنگ مرد سالاری مالی است در کنار اموال مردها که اگر امنیتش مخدوش شود اجازه ریختن خون وی را نیز دارد.

 

مسئله مهم دیگری که در این طرح است اینکه مجرم در این فقره مثل همه محکومیت‌ها یک طرف مسئله نیست، هم زنی که امنیتش به خطر افتاده و هم مردی است که امنیت وی را به خطر انداخته و هر دو آنها راهی وزرا می‌شوند، به گمان حضرات حتما آن زن کاری کرده که امنیتش به خطر افتاده و در واقع موجبات این مزاحمت را خود فراهم کرده است. نیروی انتظامی از زمانی که به این جمع بندی رسید که آقایون غیرت را تف کرده‌اند و توانایی جمع و جور کردن  نوامیس خود را ندارند خود دست به کار شدند تا هم امنیت جامعه را برگردانند و هم امنیت زنان را تضمین کنند.

به هر حال با گذشت بیش از یکسال از سعی نیروی انتظامی در ایجاد امنیت برای جامعه با حکومت نظامی و تعریف قفسی جدید برای زنان، اینبار مسئله از این حرف‌ها گذشته و بحث انسان بودن زیر سوال رفته و بازگشت به دوره برده‌داری متصور می‌شود. اما ما زنان جامعه‌ی خود را شهروند می‌دانیم آنهم نه بر مبنای درجه بندی و نه ناموس یا هر چیز دیگر و هرچه نوآوری در این طرح‌ها افزایش یابد، مبارزه مدنی زنان برای آزادی‌های مدنی افزایش خواهد یافت.

---

نوشتاری از مهدیه گلرو