اندر احوالات همکلاسی...

در پی ملغی گشتن عضویت دوست گرامی٬ آرا رستگار و واکنش‌های رخ داده بر آن شدم تا نگرشی دیگر بر این رویداد داشته و دیدگاه خود را طرح سازم٬ امید به آنکه مقبول واقع گردد...

---

با درود بر دوستان عزیز و گرامی...

 

به واقع در این هفته مطالب گوناگون به نسبه ناراحت کننده‌ای را در مورد دوست گرامی٬ آرا رستگار دیدیم...

در بدایت امر این دوستمان مطلبی سؤال برانگیز و معما گونه که ما را با ادراک سطحیمان به سوی اهانت به همکلاسی‌هایمان بود سوق می‌داد٬ و البته از سوی ایشان این را تکذیب شده می‌یابیم٬ ولی به قول مهدی عزیز٬ بیشتر به کنایه و طنز شبیه باشد این مطلب تا حقیقت٬ سپس این دوستمان را در وای فلسفه یافتیم و مذهب٬ و در باب پروردگار سخن گفتن٬ که باری دیگر دوستانی برآشفتند و این بار را نیز نا دیده گرفتیم٬ ولی این سیر و ره پایان نیافت رفت تا ادامه یابد٬ و دیدیم که در مطلب گذشته شب پیشین٬ در بدایت امر مطالبی نکو ادا گشته بود٬ ولی چه سود که در پایان از راه انحراف یافته و خروجی عظیم را مرتکب گشته بود٬ در آغاز که آن نوشتار را خواندم خوشنود گشتم٬ چراکه تبعیض‌های موجود میان زنان مردان در اسلام و قوانین جزایی اسلامی و ایران بر میان رفته٬ و مرا از این آگاهی طرح گشته خوشنود ساخته بود٬ ولی در ادامه به مطالب ناخوشایندی بر خوردم٬ که مرا به تأمل وا داشت٬ در ادامه اهانت‌ها رفت بر شیوخ و بسیج و ریاست جمهور و ...٬ که در میان ما اینگونه سخن‌های اهانت آمیز  جایگهی نداشت٬ چراکه ما در اینجا نقد می‌کنیم سازنده و گیرا٬ و نه اهانت آمیز و ناپسند خرد و اندیشه٬ که آن نوشتار با مصادیق ما تطابقی نداشته٬ و قوانین را عبور نمود٬ و رفت به سوی ناملایمتی‌های نا خوشایند٬ که ما را به جایگهی نکو ره نمی‌برد٬ و اینگونه گشت که عضویت دوستی به ملغی شدن رفت و او را از جمع خود به صلاح دید دبیر همکلاسی بار خود بر بستن...
این بود حکایت دوست گرامیمان٬ آرا رستگار ز دید یک عضو کوچک زین جمع بزرگ...

من نیز به مانند دیگر دوستان همواره مایلم که در این جمع دوستان فراوانی با گرایش‌های متفاوتی حضور داشته باشند٬ و به حتم برای حمید عزیز نیز چنین بود٬ که گر نبود او را چنین در حفظ همکلاسی کوشا نمی‌دیدیم٬ که شبانه روز در تکاپو بوده تا رضایت همگان جلب آید٬ ما را به راحتی چنین جمعی حاصل نیامده که بخواهیم بدین آسایش ز دست دهیم٬ این جمع عظیم توسط معماری نکو خرد به نام حمید توکلی بنا گشته و او را عزمی راسخ بوده تا ما را گرد هم آورد٬ و دوستان نیز دست به دست هم فشردند تا بنا را کامل سازند٬ که بنا بدون آن‌ها رنگ و بویی نداشت٬ و از این اتحاد بود که حاصلی بر آمد اینچنینی٬ در این بین ما هرگز نمی‌خواهیم شاهد جدایی حتی یکی از دوستان باشیم٬ چراکه برایمان ارزشی دارند بسیار و وصف ناپذیر٬ و بدین سبب بوده که برای جدایی هر یک از آن‌ها نهایت تلاش خود را در سوی مخالف به انجام می‌رسانیم٬ آنچنان که بر نیمای عزیز رفت و سودی نیامد و به کل او را از جمع دانشگاه جدایی حاصل آمد٬ بر علی عزیز رفت و حاصل همراهی دوباره‌ی او آمد که اکنون در جمع ماست٬ بر دیگر دوستان رفت که نام‌ها بیش بود و از ذکر عاجز٬ و نمی‌خواهیم از میانمان خروج نمایند٬ و بدین سان است که ما را ز بودن دوستان مهم باشد٬ که گر چنین نبود٬ چنین پیروزی بزرگی حاصل نمی‌آمد که بیش از ۱۴۰ دانشجو با طیف وسیعی از تفکر٬ علایق و سلایق وسیع گرد هم آمده و به نگارش مطالب گونه‌گون بپردازند٬ ولی چه می‌توان کرد که در برهه‌ای چنین نبود٬ و ما را تدبیری دیگر حاصل آید٬ که نتیجه‌ای چنین رقم خورد٬ و علیرغم اهداف کلان دوستی را از میان ما رخت بندد...

علیرغم توصیفات رفته٬ به ظن من نیز توان از این امر باقی است که فرصتی دیگر اهدا نمود و نیت خود را اثبات نمود٬ دوست گرامی ما به حتم اهداف نکویی را دنبال می‌نموده ولی گه گاه از را انحرافاتی را مرتکب گردیده٬ که شاید برای هر یک از ما حادث گردد٬ ولی باید فرصتی را اهدا نمود تا جبران کنیم خطاها را...

ولی کمی که بیشتر اندیشیدم بدین نکته رسیدم که گویا این فرصت چند باری اهدا گشته٬ باری بر نوشتار نخست٬ باری بر نوشتار دیگر٬ و دیگر بارها نیز این مهم انجام شده٬ ولی گویا دوستمان را هدف تصحیح نیامد٬ که چنین رفت و چنین شد...

پس ما را ز بابت فرصت‌ها شکی نیامد که اهدا گشته و حاصل نیامده٬ پس ما را در تصمیم عمل شده اطمینانی بیش حاصل گشت که گویا بی راه نبوده و از سر خرد حاصل شده٬ و عملی بود به جا که آن را کمتر نقصی بود٬ هرچند که ما را ز دست رفتن نگارنده‌ای غم آید٬ ولی گر کار نا سنجیده نبود٬ کار را اشتباه نیاید٬ که چنین گشت و چنین رفت...


دگر باره سپاسی دارم ز دوستان عزیز و گرام٬ و امید و آرزوی نیک‌ها را بر شما عزیزان دارم٬ و تا درودی دگر بار بدرودتان می‌گویم...

---

سومین لغو  ِ عضویت در وبلاگ ِ گروهی ِ همکلاسی!

از سرگردانی تا رستگاری