عصر جمعه......

درآکه در دل خسته توان درآید باز                      بیا که در تن مرده روان درآید باز

بیا که فرقت تو چشم من چنان دربست             که فتح باب وصالت مگر گشاید باز

غمی که چون سپه زنگ ملک دل بگرفت             زخیل شادی روم رخت زداید باز

به پیش آینه ی دل هر آنچه می دارم                  به جز خیال جمالت نمی نماید باز

بدان مثل که شب آبستن روز از تو                ستاره می شمرم که شب چه زاید باز

بیا که بلبل مطبوع خاطر حافظ                           به بوی وصل گلبن تو می سراید باز

امام صادق(ع) فرمودند:زمانی بر مردم فرا خواهد رسید که امامشان از آنها غیبت خواهد نمود؛

خوشا به حال کسانی که در آن زمان بر امر ما ثابت و استوار باشند.

کمترین پاداشی که برای آنهاست این که خداوند متعال با این سخن آنها را صدا می زند:

ای بندگان من که به نهان ایمان آورده و غیب مرا تصدیق نمودید!

مژده باد بر شما پاداش نیکوی خودم.شما بندگان و کنیزان حقیقی و واقعی من هستید؛اعمال

 شما را می پذیرم و کوتاهی های شما را می بخشم و می آمرزم.

به واسطه ی شما بندگانم را از باران سیراب می کنم و بلا و گرفتاری را از آنها برطرف می سازم؛

اگر شما نبودید عذاب خود را بر آنها فرو می فرستادم.

                                                                               برگرفته از کتاب القطره