حسین محمودیان
با توجه به نزدیک شدن زمان انتخابات هر روز شاهدیم گروهی جدید با پسوند یا پیشوند اصولگرایی اعلام موجودیت می کند و با آنکه هر کدام مسئولیت بخشی از شرایط بحرانی امروز را بر عهده داشته اند اما پرچمی مبتنی بر نقد شرایط موجود دردست گرفته اند و خود را منتقد شرایط امروز می دانند. در این مطلب سعی شده است از سه زاویه به این موضوع پرداخته شود.
1- اجرا نمایش دمکراتیک و بالاتر بردن مشارکت مردمی
انتخابات! مجلس هفتم را بی شک می توان مفتضحانه‌ترین انتخابات چند دهه اخیر ایران نامید. تا جایی که برخی از راه یافتگان آن با آرایی زیر10% و یا حتی 5% اشخاص حق رای دار مناطق خود وارد مجلس شدند. حتی در شهری مثل تهران رای نفر اول از رای نفر سی و چندم دور قبل مجلس – که اتفاقا خودشان بودند- نیز کمتر بود. اما به هر حال این مجلس با این وضعیت شکل گرفت و در حالی که بدلیل پشتوانه غیر مردی خود حتی نمی توانست در تعیین ساعت تاثیرگذار باشد بعد از دولت نهم به گفته منتقدان و حتی برخی از راه یافتگان خود در برخی امور به «وکیل الدوله» تبدیل شد. و در بسیاری از مسائل زیربنایی کشور نه فقط توان دخالت و تصمیم گیری ندارد بلکه حق اظهار نظر نیز از آن گرفته شد و دولت نیز به مصوبات آن واقعی نمی گذارد و در موارد بسیاری برخلاف نظر آن عمل کرده است که می توان به عدم تغییر ساعت، انحلال سازمان مدیریت برنامه و بودجه و یا خرید و واردات چندین میلیارد دلار بنزین بدون اجازه مجلس در یکماه گذاشته اشاره کرد و حتی رئیس دولت به خود اجازه داد در صحن علنی، تذاکرات نمایندگان را که جزو وظایف ذاتی آنهاست با الفاظی نامناسب به باد انتقاد بگیرد و به آنان در مورد انتقادهای اندکشان نیز هشدار دهد و البته به هشدار خود نیز جامعه عمل بپوشاند و ده ها نفر از نمایندگان منتقد دولت را در هیاتهای اجرایی رد صلاحیت کند.
اصولگرایان خود نیز واقفند که پذیرفتن مسئولیت چنین مجلس ضعیفی در کارنامه شان تبدیل به نقطه ضعفی غیر قابل بخشش تبدیل خواهد شد. برای همین از هر حربه ای برای جلوگیری از تکرار آن استفاده می کنند.
انتخابات مجلس در پیش است اصولگرایان با درس هایی که از انتخابات دوره قبل گرفته اند می دانند که باید با حضور مردم در صحنه انتخابات حداقل مشروعیت را برای مجلس هشتم بدست آورند تا از کابوس مجلس هفتم رهایی یابند و در عین حال هرگز نمی خواهند اجازه بدهند با برگزاری انتخاباتی دمکراتیک و آزاد نمایندگان واقعی مردم، مجلسی همانند مجلس ششم ساماندهی کنند. در این جهت بجای برگزاری انتخابات آزاد، سعی دارند با به اجرا درآوردن نمایشی دمکراتیک از حضور موافقان و مخالفان در انتخابات فضایی مجازی و در عین حال جذاب ایجاد نمایند تا با به صحنه آوردن مردم انتخابات را پر رونق نموده و به هر دو هدف خود برسند در اجرای این نمایش نیز لازم است با توجه به حذف اصلاحطلبان و چهره های مستقل گروه هایی در قالب منتقدان دولت با لیست های جداگانه در انتخابات شرکت کنند و در رقابتی نمایشی افرادی که از قبل تعیین شده اند با رای بالاتر از دوره هفتم به مجلس راه یابند البته نگارنده بر این باور نیست که شکاف های عمیق بین اصولگرایان نادیده انگاشته شود که حتماً باید در جای خود به آنها نیز پرداخت. اما در زمانی که چهره های اصلاح طلب و مستقل تاثیرگذار حذف شده اند رقابت بین طرفین این شکاف ها را در نهایت میتوان رقابت های درون گروهی نامید تا انتخاباتی ملی و آنهم در سطح انتخابات مجلس.
2- پروژه قدم به قدم حذف
این پروژه که سالهاست در ایران جریان است در هر مرحله یک گروه را از دایره حکومت خارج می کند و با گذر زمان دایره حکومت را کوچکتر می کند.
با انتخابات مجلس هفتم و تلاش های حزب پادگانی در شکل گیری دولت نهم بخشی از حاکمیت که در اختیار اصلاحطلبان بود از دست آنها خارج و آنها از حکومت رانده شدند و در این انتخابات نیز نیروهای اصلاحطلب تاثیرگذار اساسا یا ثبت نام نکردند و یا با تیغ رد صلاحیت از سر راه برداشته شدند نوبت به تسویه یخش دیگر از نیروهای انقلاب رسیده است تا از دایره حاکمیت اخراج شوند.
دولت نهم بعنوان پرچم دار اقتدارگرایی خط قرمز خود در انتقاد را با جایزه ای که به حسین شریعتمداری اعطا کرد مشخص نمود و این بدان معناست که اصولگرایانی که در مجلس پایشان را از خط جلوتر گذاشتند و در برخی از امور به انتقاد پرداختند در مرحله اول برای رونق این انتخابات به عنوان رقیب در این دوره حضور خواهند داشت و در انتخابات بعدی با توجه به روال فعلی جزء رد صلاحیت شده ها قرار خواهند گرفت و احتمالا با القابی چون «فریب خوردگان»، «مزدوران بیگانه» و ... التزام خود را به اسلام، قانون اساسی و ولایت فقیه را از دست خواهند داد و در این سیکل عده ای دیگر از اصولگرایان فعلی جای آنها را خواهند گرفت تا روزی خدایی ناکرده به مانند گذشته ای نه چندان دور دایره قدرت در ایران دوباره به چند نفر محدود خلاصه شود و دیگران فقط بله قربانگو باشند. البته آنان که این پروژه را دنبال می کنند باید بدانند این ره که می روند به ترکمنستان است، چون مردم ایران دیگر اجازه نخواهند داد آن روزهای سیاه تکرار شود. و امید است اصواگرایانی که آن روزهای سیاه را تجربه کرده اند که تعدادشان هم کم نیست از منافع جناحی خود چشم پوشی کنند و از تکرار این سیکل معیوب جلوگیری کنند تا منافع ملی کمتر دچار آسیب شود که آنانکه این پروژه را پیگیری می کنند مشکلشان با اصلاحطلبان یا اصولگرایان نیست بلکه مشکلشان با نقلاب است و امام. و «چو پرده افتد نه تو مانی و نه من»
3- رقابت در خدمت رسانی به ملت
با حذف جریان اصلاحات از عرصه سیاسی و نبود نهادهای مدنی قدرتمند و همینطور تعطیلی و سانسور شدید روزنامه های منتقد، جریان اقتدارگرا بر تمام ارکان حکومتی از مجریه ، مقننه و بخش های اعظمی از قوه قضاییه تا صدا و سیما و تئاتر و سینما مسلط شده است و با توجه به بالا رفتن درآمدهای نفتی فکر خدمت بیشتر به مردم آرامشان را بر هم زده است. برای همین هر کدام از اصولگرایان در تلاش است که با استفاده از فرصت پیش آمده با تشکیل گروه، جبهه و یا ائتلافی فراگیر یا غیر فراگیر! البته از نوع اصولگرایی آن با تسلط بیشتر بر این امکانات خدمت بیشتری را به مردم ارائه دهد. و حتما رقابتی که در بین اصولگرایان و در آستانه انتخابات مجلس هشتم شاهد آن هستیم –تا جایی که برای قرار گرفتن در لیست ها حتی کار به گریه و زاری رسیده است ـ جهت خدمت بیشتر به مردم و همینطور رساندن سریعتر پول نفت به سر سفره های مردم است.
سلام/شما و همفکرانتان گوییا اصلا برای رأی مردم احترامی قائل نیستیدکه منتخبین مردم را هم زیر سوال می برید!!!!!!
چرا می خواهید با خدعه و نیرنگ و جو سازی و تخریب رقیب رای بیاورید؟
تا اونجایی که این مردم می دانند مجلس ششم بدترین و مفتضحانه ترین مجلسی بود که این کشور به خود دیده.
اگر بخواهم درباره این نوشته نظری بدهم خط به خط آن جا برای بحث دارد تا موضوع برای همگان روشن شود تا شما و امثال شما به جای معرفی خود و اهدافتان تنها با تخریب چهره رقیب به دنبال جمع آوری آرا نباشید.
با درود بر شما
فرمودید منتخبین مردم؟!!!
گمان می‌کنم در واژه‌ی منتخب یا دچار توهم گشته‌اید یا...!!!
بهتر است بگوییم منتصبین...
منتصبینی که در انتصابات گذشته جز خود رقیبی نداشتند و با حذف همه جانبه‌ی رقبا٬ انتخابات را به انتصابات تبدیل نمودند...
منتصبین بله قریان گویی که جز به عقب پیش راندن ایران سرفراز امر دیگری را مرتکب نگشتند٬ و بی کفایتی و لیاقتی خود را آنچنان عیان نمودند که حتی از انجام و نظارت و تصویب ساده‌ترین امور به انجام نرساندند٬ این منتصبین آنقدر بی کفایت بودند که در مقابل رئیس دولت کوچکترین جسارت را نداشته و کوچکترین نقدشان با تندترین واکنش‌ها مواجه می‌گشت٬ از عدم تغییر ساعت گرفته تا انحلال سازمان مدیریت برنامه و بودجه و یا خرید و واردات چندین میلیارد دلار بنزین بدون اجازه مجلس در یکماه گذاشته میتوان اشاره کرد و حتی رئیس دولت به خود اجازه داد در صحن علنی، تذاکرات نمایندگان را که جزو وظایف ذاتی آنهاست با الفاظی نامناسب به باد انتقاد بگیرد و به آنان در مورد انتقادهای اندکشان نیز هشدار دهد و البته به هشدار خود نیز جامه عمل بپوشاند و ده‌ها نفر از نمایندگان منتقد دولت را در هیاتهای اجرایی رد صلاحیت کند...
این‌ها گوشه‌ی کوچکی از پرونده‌ی ننگین این مجلس است٬ که اگر بخواهیم پرونده‌اش را بررسی نماییم٬ عرق شرم بر ما جاری خواهد شد...
اما مجلس ششم٬ این پر افتخارترین مجلس در تاریخ پارلمانی ایران٬ مجلسی که هم تاریخی بود و هم جغرافیایی...
تردیدی نیست که در فرآیند توسعه‌ی ایران مجلس ششم یکی از بهتزین بلکه بهترین مجلس پس از انقلاب بوده است٬ پارلمانی پر از نخبگان و برگزیدگان که مجموعه‌ای از لوایح و طرح‌های توسعه‌گرایانه را پیش برد:
از طرح توسعه‌ی سرمایه‌گزاری خارجی در این مجلس که نقطه‌ی عطفی بود در توسعه‌ی اقتصادی ایران گرفته تا تقویت شوراهای شهر و روستا به صورت پارلمان عامه و مجلس شورا به شکل پارلمان خاصه که موجب گام مهمی در توسعه‌ی سیاسی واقعی ایران بود که سبب ارتقای قدرت قوه مقننه و رشد نظام کارشناسی در کشور می‌شد٬ تا طرح توسعه‌ی هیاتهای منصفه در محاکمه در محاکم قضایی ایران که رای شورای نگهبان را هم به دست آورد و میراثی ارزنده از مجلس ششم به جای گذاشت٬ تا فعال شدن کمیسیون اصل ۹۰ مجلس و تبدیل آن به محلی برای داوری مستقل درباره‌ی اعمال سه قوه حاکمیت که تنها در مجلس ششم رخ داد٬ تا تلاش برای رفع تبعیض از زنان و اجتهاد در مبانی فقهی و اصولی حقوق زنان که در کارنامه‌ی مجلس ششم درخشان و تکرار ناشده بوده٬ و عکس آن در لایحه‌ی حمایت از خانواده در مجلس هفتم که لکه‌ی ننگی در تاریخ ایران محسوب می‌شود...
همه‌ی آنها که ذکر رفت٬ نمونه‌ای بود از فراوان اموری که در کارنامه‌ی مجلس ششم ثبت گشته٬ و تنها آن‌هایی هستند که توانسته‌اند از تیغ شورای نگهبان گذشته و آن‌هایی که در برابر شورای نگهبان متوقف شده که ارزندگی این مجلس را صد چندان می‌نماید...
و در پایان هم در اعتراض به همه‌ی صدها و کارشکنی‌ها در برابر نماینگان ملت آن تحصن و استعفای مفتخرانه را انجام دادند که کارنامه‌ی این مجلس را هرچه بیشتر درخشان نمود...
اما در آخر هم فرمودید که هدف آن است تا با تخریب دیگران آرا جمع آوری گردد٬ در اینجا سه نکته جلوه می‌نماید٬ اول آنکه کارنامه‌ی دولت و مجلس اصلاحات آنقدر درخشان است و ذره‌ای از این درخشندگی بود که در اینجا ذکر رفت٬ که لزومی به استفاده از وجهه‌ی بد دیگران نیست٬ دوم آنکه کارنامه‌ی دولت کنونی و مجلس محافظه‌کارش هم به قدری تاریک و لکه دار است که دیگر نیازی به تخریبشان نیست٬ و عملکر آنان آنقدر واضح و روشن است که خود موجب بیان اعمالشان می‌باشد٬ و نکته‌ی سومی و آخری هم آنکه٬ برای جمع آوری کدام آرا؟!!!
دیگر کسی نمانده تا آرا برایشان جمع آوری شود٬ عرصه یکدست شده و یکرنگ٬ نمایندگان از پیش تعیین گشته‌اند و واضح همه چیز مشخص است٬ بنابراین رایی برای کدام نامزد مشخص جمع آوری گردد...؟!!!
همه چیز واضح است و روشن٬ از فرافکنی و لاپوشی مسائل بپرهیزیم و کمی واقع گرا باشیم...
با امید به روزهای بهتر٬ و با آرزوی بهترین‌ها برایتان
تا درودی دگر بار بدرود
نمایندگان از قبل انتخاب شدن توسط اسمشو نبر!!!
این انتخابات نمایشی فقط برای مشروعیت بخشیدن به این نظام کثیفه و همچنین تبلیغات خارجی و عمله گول زدن واسه قشر شهید پرور داخلی.!