این چهل روز چهل سال گذشت.......

 من نیمه جان ؛مسافر از ره رسیده ام

                                                           بانوی سر شکسته هجران کشیده ام

من شام غربت اهل خرابه ام

                                                           کز جان و دل به پای یتیمان چکیده ام

من پا به پای دخترکان برادرم

                                                          بر روی خارهای بیابان دویده ام

جان کنده ام که زنده رسیدم به کربلا

                                                           شاهد قد خمیده و رنگ پریده ام

ره واکنید در برم ای اهل قافله

                                                           چونکه هنوز قبر گلم را ندیده ام

دور از نگاه غیرت عباس و اکبرم

                                                      صد ناسزا زدشمن بی دین شنیده ام

من تا مدینه با چه توانی سفر کنم؟

                                                      طاقت نمانده در تن ودیگر بریده ام