آفرینش جهان

                                          به نام حضرت دوست

                                        که هر چه داریم از اوست

آفریدگان را از نیستی لباس هستی پوشاند؛و از هیچ به صحنه ی وجود آورد؛بی آنکه اندیشه ای درخاطر پرورد؛یا از تجربه ای استفاده کند؛یا حرکتی پدید آورد؛یا اضطراب خاطری به او دست دهد.

آفرینش اشیاءرا به وقت خود موکول نمود و میان انواع گوناگون آنها هماهنگی برقرار ساخت. غریزه های خاص هر یک را به آن دادو آن را لازمه ی وجود او ساخت؛در حالیکه پیش از آفریدنشان به آنها دانا بود؛و بر حدودو سر انجامشان کاملا احاطه داشت؛و به اجزا و جوانب آنها آگاه بودآن گاه خداوند پاک فضا را شکافت؛و اطراف آن را گشود؛و طبقات فوقانی هوا را در آن ایجاد کرد.سپس آبی را با امواج متلاطم و انبوه و متراکم در آن روان ساخت.آن آب را بر پشت تند بادهای جنباننده و از جای برکننده وشکننده سوار کرد؛و باد را فرمان دادتا آب را از حرکت باز دارد؛وآن را بر نگهداری آب تسلط دادو برای حفظ و حدود جوانب آب قرین ساخت.فضا در زیر آن باد باز بود؛و آ ب بر بالای آن جهنده.

سپس خداوند پاک باد دیگری را آفریدکه منشأ وزش آن را خشک و بی باران کردویوسته به تحریک آبش واداشت؛و آن را توفانی ساخت و از جایی دور وزانید و آن را به بر هم زدن آب انبوه و متراکم و بر انگیختن امواج دریاها فرمان داد.باد آب را چون مشک شیر(که برای ساختن دوغ و کره می جنبانند) به جنبش آوردو چنانکه در فضای باز می وزد؛اولش را به آخرش و ساکنش را به متحرکش می رساند؛تا آنکه انبوهی از آب برآمدو آن مایع متراکم کف کرد؛آنگاه خداوند آن کف را در هوای باز و فضای گشاده بالا برد؛و آسمانهای هفت گانه را از آن ترتیب داد؛فروترین طبقه ی آنها را به صورت موجی بازداشته شده از جریان؛و فراترین آن راسقفی محفوظ و برافرشته قرار داد؛بی آنکه ستونی آن رابه پا دارد؛و میخ و ریسمانی آن را نظام بخشد.آنگاه آسمان را به زیورستارگان و روشنی کواکب درخشان آراست؛و چراغی درخشان و ماهی تابان را درآن آسمان که فلکی گردان وسقفی دوران و صفحه ای جنبان بود به جریان انداخت.نهج البلاغه/خطبه۱

 

---

Looking for last minute shopping deals? Find them fast with Yahoo! Search.