از آن شبی که خاطره ای بی نشان شدی

                         

         وقتی

                    شبیه آینه ها مهربان شدی

               من یک ستاره ماندم،تو کهکشان شدی

 

               غمگین و دلشکسته به راهت نشسته ام

 

              از آن شبی که خاطره ای بی نشان شدی

 

             با من سخن بگو که منم آشنای تو

 

             ای آشنا که با دل من همزبان شدی

 

               می بینمت که پشت تن بوته های یاس

 

             پروانه خیال مرا آشیان شدی

 

             وقتی نشست مهر نگاهت به جان من

 

              چو عشق در خزان دلم جاودان