در سال 2007 روی داد؛بی سابقه ترین رشد قیمت نفت

در سال 2007 روی داد؛بی سابقه ترین رشد قیمت نفت

---

اعتماد: نفت سال 2007 را با فراز و نشیب های فراوانی سپری کرد که نه برای تولیدکنندگان و نه برای مصرف کنندگان چندان خوشایند نبود. در ماه های ابتدایی این سال قیمت نفت در سطح بشکه یی60 دلار قرار گرفت تا کارشناسان با سرسختی بیشتر به پیش بینی آینده قیمت نفت بپردازند. قیمت نفت تا پایان سال به 90 دلار می رسد. این پیش بینی جدید کارشناسان در آغازین ماه های 2007 بود. قیمت نفت در ماه های ابتدایی با نوسانات اندک روبه رو شد اگرچه برخی عوامل سیاسی و ناامنی در منطقه خلیج فارس گاه بازار را با نوسانات زیادی روبه رو می ساخت اما نمودار قیمت نفت وست تگزاس اینترمدییت در هفتمین ماه میلادی (جولای) به سمت بالا حرکت کرد و به رقم بیش از 75 دلار رسید. در روزهای آخر این ماه قیمت نفت به مرز 80 دلار رسید تا تحلیلگران دست به پیش بینی های جدید بزنید. «نفت تا پایان سال جاری به بیش از 100 دلار می رسد.» جمله یی که بارها از زبان تحلیلگران داخلی و بین المللی شنیده شد (اگرچه قیمت نفت در مقطعی هرچند کوتاه به 100 دلار رسید اما با این رقم در بازار مبادله صورت نگرفت). این پیش بینی جدید اهالی انرژی برای نفت بود که پیش از این تنها مختص خوش بینان بازار بود. کمبود ذخایر نفت در امریکا، توفان های موسمی در خلیج مکزیک، تقاضای مازاد در بازار و جنگ قدرت بین یورو و دلار و البته نزدیک شدن به فصل سرما دلایل اصلی افزایش قیمت نفت از سوی کارشناسان بین المللی در هفتمین ماه میلادی بود. قیمت نفت اوپک نیز در ماه جولای خود را به رقم بیش از 72 دلار رساند. در ماه آگوست اما قیمت نفت کاهش یافت، اگرچه این کاهش تداوم پیدا نکرد. در نیمه سپتامبر قیمت طلای سیاه به مرز 85 دلار رسید تا اینکه در ماه اکتبر و نوامبر قیمت نفت صعودی شد و از مرز 90 دلار آغاز شد و در 13 نوامبر به رقم بی سابقه 99 دلار و 32 سنت رسید و شگفتی ساز شد تا تحلیل جدید کارشناسان به سمت 120 دلار حرکت کند، البته برای سال 2008. پس از ثبت رکورد قیمت طلای نه چندان خوش رنگ دیدنی سقوط کرد. به گونه یی که حتی زیر 90 دلار برای وست تگزاس اینترمدییت ثبت شد. در آخرین روزهای سال 2007 قیمت نفت وست تگزاس اینترمدییت به مرز 95 دلار و قیمت نفت اوپک به بیش از 90 دلار رسید تا پرونده قیمت نفت در سال 2007 با این رقم ها بسته شود. اگرچه پیش بینی ها برای سال آتی ادامه دارد و این پیش بینی های بدمزه قیمت نفت را از سطح کنونی بسیار بالاتر نشان می دهد. شاید آنها در میانه راه دست به تحلیلی جدید بزنند. تاثیر افزایش درآمدهای نفتی از مباحث بحث برانگیز اقتصاد سیاسی است که در ایران می توان این تاثیر را به نحوه هزینه کرد دولت، ساختار اقتصادی و رفتار دولت در داخل کشور مشاهده کرد. متاسفانه تاریخ نشان داده هر گاه درآمد نفتی کشور افزایش یافته واردات به پیشواز دلارهای نفتی آمده و آنها را می بلعد بدون آنکه صرف تولید و کارهای زیربنایی در کشور شود. در این صورت دولت هر روز فربه تر شده و شهروندان احساس می کنند با افزایش قیمت نفت با دولت مقتدری روبه رو هستند که به خاطر پر شدن خزانه اش هر چه زودتر باید مشکلات را از بین ببرد و یک شبه رفاه اجتماعی را افزایش دهد. در این فضا مردم خانه نشین و بخش های تولیدی که افراد باید در آن مشغول به کارهای تولیدی باشند از بین رفته و مردم تنها نظاره گر دولت هستند. همان چیزی که متاسفانه در دولت کنونی به لطف صعود بهای نفت شاهدیم بیکاری افزایش یافته اگرچه بسیاری آن را کتمان می کنند و سعی در پذیرش واقعیت ملموس ندارند و سعی می کنند اقتصاد را ترکیبی از دولت و ملت معرفی کنند اما مشکل اینجاست که بخش مردمی اقتصاد آنها نیز توسط نهادهایی اداره می شد که ماهیتی تمام دولتی دارد. برای همین وقتی اتفاقی برای نفت رخ می دهد تحلیلگران اقتصادی می گویند شادمانی برای همه کوچک خواهد شد هم برای اقتصادهایی که نفت می خرند هم برای کشورهایی که نفت می فروشند و از طریق دلارهای نفتی ارتزاق می کنند. افزایش قیمت نفت به خصوص در سال اخیر نهاد دولت را در کشورهای نفتی به سرمایه داری ملی تبدیل کرده است، نوعی از حکمرانی اقتصادی که به دلیل استفاده از درآمدهای نفتی گویی فراموش کرده است که دولت های مدرن باید پاسخگوی رفتار و عملکرد اجرایی خود باشند. به راستی چه کسی پاسخگو است؟ آیا باید از قیمت بالای نفت خرسند بود یا خشمگین؟

پایان خبر