توکلی: فرافکنی زیبنده احمدی نژاد نبود

توکلی: فرافکنی زیبنده احمدی نژاد نبود

---

اعتماد:احمد توکلی رئیس مرکز پژوهش های مجلس روز گذشته خود را زودتر از سایر چهره های اقتصادی منتقد دولت به پای تریبون رسانه ها رساند تا اظهارات اخیر احمدی نژاد را هر چند با ملاحظاتی، به بوته نقد بگذارد. نماینده تهران با این توضیح که انتقاداتش جنبه تبلیغاتی نداشته و از سر دلسوزی است، رئیس جمهور را به خاطر آنکه بار دیگر در توضیح دلایل گرانی «فرافکنی» کرده مورد انتقاد شدید قرار داد. البته این سخنان را از آن جهت که احمدی نژاد پذیرفته تورم «توهم» نیست و سرانجام به نقش موثر دولت در شتاب گرانی ها پرداخته مهم ارزیابی کرد. عضو کمیسیون اقتصادی مجلس با کنایه نسبت به اینکه «سرانجام دولت بعضی از مسوولان کوتاهی ها را معلوم کرد و به نقش ضعیف دستگاه های دولتی اشاره کرد» به انتقاد از احمدی نژاد پرداخت که چرا دوباره در باب توضیحات به ملت «فرافکنی» کرده، آن هم فرافکنی در مورد نقش مجلس در ایجاد تورم های اخیر. توکلی معترض شد که احمدی نژاد «نسبت های ناروایی به مجلس داده که درست نبوده است.» وی حتی این نوع تحلیل رئیس جمهور در مورد نقش مجلس در گرانی های اخیر را «فرافکنی» نامید که «زیبنده احمدی نژاد نیست.» توکلی که در روزهای اخیر هرگونه پیش بینی در مورد توجیهات احمدی نژاد در مورد دلایل گرانی را به پس از مصاحبه وی موکول کرده بود و معتقد بود نباید پیش از آن قضاوت و پیش بینی کرد، روز گذشته به تحلیل دلایل ارائه شده پرداخت. به گفته وی احمدی نژاد گرچه درباره تاثیر قیمت نفت بر گرانی های اخیر توضیحاتی ارائه کرد اما از کنار مساله تحریم گذشت و هیچ اشاره یی به نقش آن درتورم ها نکرد. به اعتقاد وی گرچه احمدی نژاد سعی کرد فهرستی از عوامل مرسوم و غیرمرسوم در باب افزایش گرانی را لیست کند اما این فهرست از یک سو جامع نبود و از سوی دیگر در سهم میزان تاثیر هر یک از این عوامل در شکل گیری شرایط کنونی اختلاف نظر وجود دارد. البته از نظر این عضو کمیسیون اقتصادی مجلس همین که دولت پذیرفت برخی از نهادهای دولتی مانند بانک ها، بی انضباطی های مالی دولت و فساد سیستم از عوامل موثر در باب گرانی است، حائز اهمیت است. این نکته در چند روز اخیر از سوی سایر چهره های اقتصادی مجلس مانند محمد خوش چهره هم عنوان شده که همین تغییر موضع احمدی نژاد در پذیرش اینکه تورم واقعیت دارد و ساخته و پرداخته اذهان رسانه ها نیست را باید به فال نیک گرفت. نحوه خرج کردن بودجه، منابع بودجه و اصرار دولت بر پروژه های عمرانی هم از دیدگاه توکلی از جمله مواردی است که مجلس هم به اندازه دولت در شکل گیری آن سهیم بوده چون با وجود اصرار دولت بر افزایش بودجه های عمرانی سرانجام این مجلس بوده که حاضر به پذیرش نظرات دولت شده است. البته توکلی خودش مورد این نقد هم قرار گرفت که چرا در دو سال گذشته سکوت در پیش گرفته و هیچ انتقاد صریحی را به سیاست های اقتصادی دولت نهم روا نمی کرد. وی در پاسخ به اینکه در آستانه انتخابات مجلس هشتم مردم با چه توجیهی باید بپذیرند که این نقدها «نقد تبلیغاتی» نبوده و جنبه دلسوزانه دارد، در مقام دفاع برآمد که «انتقاداتش از سر دلسوزی بوده و ارتباطی بین انتقادات و انتخابات وجود ندارد.» توکلی کمی هم با کنایه غیرمستقیم از برخی افراد خواست که نسبت به انتقادهایش گارد نگیرند؛ «افراد نباید گارد بگیرند و نباید به جای آنکه به استماع انتقادها بپردازند فضا و وقت را برای پاسخگویی و دفاع شخصی صرف کنند.» شاید بهترین مصداق این کنایه، موضع گیری های شدید احمدی نژاد در قبال نامه انتقادی توکلی در مورد سفر رئیس جمهور به اجلاس دوحه باشد. چنانچه توکلی هم نتوانست از کنار پاسخ های تند رئیس جمهور به راحتی بگذرد و به کنایه موضع گیری های اخیر احمدی نژاد را از برکات انتقاداتش دانست؛«از برکات انتقادهای من به این سفر این بود که دفاعیات جانانه یی از این سفر صورت گرفت و حال مردم قاضی خوبی هستند.» به قول توکلی «فضا باز است گرچه برخی مواقع تحمل وجود ندارد.» توکلی حتی خواست تا به جای اینکه در عالم سیاست به گوینده نگاه شود، به گفته ها توجه کنند و به جای آنکه دنبال انگیزه بگردند، فضا را برای پذیرش انتقاد از هر دو سو فراهم کنند. رئیس مرکز پژوهش های مجلس البته انتقادها را به سمت خود مجلس هم سوق داد. به عنوان نمونه به عقیده وی مجلس هفتم گرچه شعارش، شعار معیشت مردم بود اما در بسیاری از مواقع سیاست های همگنی اتخاذ نکرد که آن هم به خاطر این بوده که مجلس هفتم حزبی نبوده و نبود همین احزاب قوی و فراکسیون هایی با همبستگی بالا باعث شده که مجلس در راس امور نباشد و در بسیاری از موارد باعث نقض غرض شده و سیاست های همگنی را اتخاذ نکند. البته وی در دفاع از همین مجلس فاقد احزاب قوی یادآوری می کند، نمایندگان خیلی مواقع به خاطر «منافع گروهی» و گاه «منافع ملی» از محدوده اختیارات خود استفاده نکرده اند؛ «انتقاد به مجلس وارد است اما ما اختیار تام نداشتیم. مجلس حزبی نیست و این ضعف نظام مردم سالاری ایران است. همین امر سبب شد تا مجلس سیاست منسجمی را در طول این دوره اتخاذ نکند.» رئیس مرکز پژوهش های مجلس دست آخر هم به دفاع از طرح تثبیت قیمت ها به عنوان یکی از دستاوردهای مهم این مرکز پرداخت. البته با این توضیح که دولت احمدی نژاد در رسیدن به اهداف آن کاری نکرد به همین دلیل مجلس هم به اصلاحاتی که دنبالش بود، دست نیافت؛ «با این وجود طرح شکست خورده یی نیست. اگرچه مجلس در پیگیری این مساله موفق نبود اما اگر این طرح هم صورت نمی گرفت ملت از شوک کمرشکن تورم و گرانی ناشی از افزایش قیمت بنزین محفوظ نمی ماند.» به گفته توکلی حتی بانک جهانی که نسخه رساندن قیمت بنزین به قیمت منطقه را به ایران داده بود، در عین حال این هشدار را هم تهیه کرده بوده که این اقدام می تواند دولت ایران را با شورش های اجتماعی مواجه کند و تاثیرش در زندگی فقیران دو برابر دهک ثروتمند خواهد بود؛ «به همین دلیل مرکز پژوهش ها برای جلوگیری از این شوک تورمی تخریبی پیشنهاد طرح فوق را داد. البته دولت باید برای بهره وری بیشتر بخش تولید برنامه ریزی می کرد و گزارش می داد که این کار را نکرد و سرانجام این طرح متوقف شد.» این چهره اقتصادی مجلس معتقد است که هم اکنون هم گرچه بر سهمیه بندی بنزین ایراداتی وارد است اما وضعیت کنونی قابل قیاس با وضعیتی که قرار بود قیمت سوخت به سطح قیمت منطقه برسد، نیست. به هر حال توکلی سعی کرد از هر بابی سخن بگوید تا از یک سو حتی با کنایه هم که شده دولت نهم را به خاطر پذیرفتن بخشی از اشتباهاتش مورد ستایش قرار دهد و از باب ادامه سیاست فرافکنی نکوهش کند. از یک طرف توجیه کند که نقدها از سر دلسوزی است نه تبلیغاتی و از طرف دیگر از احمدی نژاد بخواهد که به جای ایستادن در مقام پاسخگویی، پذیرای انتقادها باشد و در نهایت هم آنکه مردم خود به عنوان بهترین داور، پس از این همه گفت و شنود خود قضاوت کنند که عامل گرانی ها چه کسی یا چه چیزی است. نویسنده : صبا آذرپیک

پایان خبر