قصه شمع ها!

شمع چهارم!

شمع ها به آرامی می سوختند.فضا به قدری آرام بود که می توانستی

صحبت های آن ها را بشنوی!

اولی گفت:من صلح هستم! با وجود این هیچ کس نمی تواند مرا برای همیشه روشن نگاه دارد.من معتقدم که ازبین می روم!!

سپس شعله اش به سرعت کم شد و از بین رفت!

دومی گفت:من ایمان هستم! با این وجود من هم ناچارا مدت زیادی روشن نمی مانم، بنابراین معلوم نیست که چه مدت روشن باشم!!

وقتی صحبتش تمام شد، نسیم ملایمی بر آن وزید و شعله اش را خاموش کرد!

شمع سوم با ناراحتی گفت:من عشق هستم! ولی آنقدر قدرت ندارم که روشن بمانم! مردم مرا کنار می گذارند و اهمیت مرا درک نمی کنند. آن ها حتی عشق ورزیدن به نزدیک ترین کسانشان را هم فراموش می کنند!!

کمی بعد او هم خاموش شد!

ناگهان...

پسری وارد اتاق شد و شمع های خاموش رادید و گفت:

چرا خاموش شدید؟ قرار بود که شما تا ابد روشن بمانید!!

و شروع کرد به گریه کردن!

سپس شمع چهارم گفت: نترس! تا زمانی که من روشن هستم، می توانیم شمع های دیگر را دوباره روشن کنیم. من امید هستم!!

کودک با چشم هایی درخشان، شمع امید را برداشت و شمع های دیگر را روشن کرد!!

روز دانشجو مبارک!