بیانیه روزنامه‌نگاران در خصوص ادامه فیلترینگ ایلنا و فضای رسانه‌

بیانیه روزنامه‌نگاران در خصوص ادامه فیلترینگ ایلنا و فضای رسانه‌ای تحمیلی بر کشور 

---

خبرنامه امیرکبیر: جمع کثیری از روزنامه نگاران در بیانیه ای نسبت به ادامه فیلترینگ ایلنا و فضای سرکوب رسانه ای در کشور انتقاد کردند. متن این بیانیه به شرح زیر است:

ما روزنامه‌نگاران و خبرنگاران رسانه‌ها اکنون دیگر فقط نگران خود و احیانا سرنوشت شغلی و حرفه‌ای‌ خود نیستیم بلکه نگران تثبیت فضایی هستیم که مولود نوعی تنگ‌نظری است که می‌خواهد همه چیز را به صورتی فرمایشی و با نگاهی از بالا به پایین شکل دهد و حتی واقعیات و حقایق ملموس را با هزاران توجیه غیر موجه، کم‌اهمیت یا بی‌اهمیت جلوه دهد تا از این رهگذر با مکتوم ماندن حقایق، زحمت کمتری متوجه صاحب‌منصبان غیر پاسخگو باشد.

اگر زمانی گفته می شد روزنامه نویسان و خبرنگاران مرکز و یا ساکنین مطبوعات در شهرهای بزرگ کشور بیشتر از هر جای دیگری مورد تاخت و تاز قرار می گیرند در حال حاضر می توان گفت که روزنامه نگاری تبدیل به پدیده ای شده است که حتی در کوچک ترین نقاط ایران و در مقیاس محلی نیز تحمل نمی شود. اتفاقات ناگواری که در چند وقت گذشته برای روزنامه نگاران و خبرنگاران ساکن در مراکز استان‌ها و حتی شهرهای کوچک کشور رخ داده است، تصویری گویا برای اثبات اوج گرفتن معضلات، ناهنجاری ها و مشکلات تحمیلی به جامعه روزنامه نگاری و رسانه‌ای ایران است.

می‌گویند منتقدان دولت باید تشویق شوند و جایزه بگیرند اما خبرگزاری کار ایران (ایلنا) که تنها بخش‌هایی از سیاست‌های دولت نهم را به سیاق گذشته به نقد کشیده بود، در دو سال اخیر بهره و نصیبی جز شکایت و تحت فشار قرار گرفتن و تهدید نداشت تا اینکه بالاخره در کمال ناباوری پنج ماه پیش فعالیتش متوقف شد و هیچ‌کس هم حاضر نشد به طور شفاف اعلام کند که دلیل این برخورد چه بود؟

همچنین خبرنگارانی چون اجلال قوامی، آکو کردنسب، محمد صدیق کبودوند، یاسر گلی، صباح نصیری، مریم حسین‌خواه، رضا ولی‌زاده، امید احمدزاده و ابوالفضل عابدینی هنوز در زندان به سر می‌برند و بابک مهدیزاده، آرش بهمنی و کوهزاد اسماعیلی سه روزنامه نگار گیلانی به زندان محکوم شده اند. جلوه جواهری وب نگار در زندان به سر می برد و عمدالدین باقی نویسنده و فعال حقوق بشر به دلیل نوشتن مقاله هایی در خصوص قتل های زنجیره ای دوران محکومیت یک ساله خود را در زندان می گذراند. این در حالی است که رسانه‌های منتقد یکی پس از دیگری به محاق توقیف می‌روند یا توسط دولتمردان به تصرف درمی‌آیند و سیل دستورالعمل‌ها به سوی رسانه‌ها همچنان روان است.

جریان هایی که زمانی رسانه‌ها را متهم به کودتای خزنده علیه دولت نهم می‌کردند، کودتایی اما نه خزنده بلکه کاملا آشکار و روشن علیه رسانه‌ها شکل ‌می دهند و کسی هم حتی مجال دفاع از عملکرد خود را نمی‌یابد. در مقابل دیده می شود که برخی شبه رسانه ها و مطبوعات در شکلی امنیتی و اطلاعاتی فضای کار رسانه ای را برای روزنامه نگاران تنگ تر می کنند. در این میان فرهیختگانی که باید در صدر باشند و عملکردشان مورد تقدیر قرار گیرد، با انواع و اقسام بی‌حرمتی‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند . بر این اساس ما از “انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران” می خواهیم ضمن پیگیری مشکلات بیان شده برای اصحاب رسانه نتیجه اقدامات خود را به اطلاع همگان رسانده و برای شفاف سازی فضای رسانه ای کشور نتایج جلسات هیأت مدیره را از طریق رسانه های عمومی به اطلاع اعضا برساند.

در پایان سخن ما امضا کنندگان این نامه با همه کسانی که بنا به هر دلیلی، شیوه و منش آزاداندیشی را نمی‌پسندند و رسانه را فقط تریبون خود و به عبارتی بله‌قربان‌گو می‌خواهند، آن است که بیش از این به عمق فاجعه‌ای که در حوزه رسانه‌ای کشور ایجاد شده، نیفزایند و فکر نکنند که اینگونه خواهند توانست میوه مقصود بچینند و با نگاه داشتن مردم در بی‌خبری و غفلت، به سوداهای خامی که در سر می‌پرورانند، برسند.

۱۳/۰۹/۱۳۸۶