«مارمولک مکانیکی» در دانشگاه صنعتی امیرکبیر ساخته می‌شود

با هدف استفاده در ربات‌های امدادگر «مارمولک مکانیکی» در دانشگاه صنعتی امیرکبیر ساخته می‌شود خبرگزاری دانشجویان ایران - تهران سرویس: علمی در حالی که محققان دانشگاه «سانتاباربارا» در کالیفرنیای آمریکا با بودجه‌ای معادل سه میلیون دلار، طرح ساخت مارمولک‌های مکانیکی را با اهداف نظامی با بودجه‌ای معادل سه میلیون دلار آغاز کرده‌اند، پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر از یک سال و نیم پیش از آن با بودجه‌ای بسیار محدود طرح مشابهی را با ایده‌ای کاملا ایرانی تا ساخت نمونه‌ای از این سیستم اجرا کرده‌اند. به گزارش خبرنگار «پژوهشی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر فرشاد برازنده، عضو هیات علمی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری این طرح درباره ویژگی‌های این سیستم میکرومکانیکی که مکانیسم مشابه مارمولک دارد، گفت: این مارمولک حدود 12 سانتی‌متر طول داشته و با سرعتی حدود یک سانتیمتر در ثانیه حرکت می‌کند و می‌توان به وسیله سیمی که به آن متصل می‌شود آن را هدایت کرد. وی مورد استفاده عمده این مارمولک مکانیکی را دسترسی به اماکنی عنوان کرد که انسان به آن دسترسی ندارد و نیز امدادرسانی از جمله در هنگام زلزله عنوان و تصریح کرد: ایده این طرح کاملا ایرانی بوده و دانشکده مکانیک دانشگاه صنعتی امیر کبیر به دنبال ثبت اختراع آن است. برازنده با اشاره به این که ساخت پدهای چسبنده این دستگاه دو سال زمان برده است، افزود: در صورت حمایت‌های مالی و تجهیزات لازم ،‌این طرح هم اکنون 60 درصد پیشرفت فیزیکی داشت اما با شرایط موجود بهره‌برداری و اتمام آن به شش سال دیگر زمان نیاز دارد. وی خاطرنشان کرد: خرید دستگاه مورد نیاز این طرح ، 120 میلیون تومان اعتبار نیاز داشته اما محققان دانشگاه صنعتی امیر کبیر با دریافت تنها پنج میلیون تومان توانستند یک گونه ساده‌تر آن را خریداری کنند. برازنده با ابراز گلایه از عدم تخصیص اعتبار و حمایت‌های مالی و تجهیزاتی لازم از طرح‌های دانشگاهی، اظهار داشت: صنعت تا زمانی که از به نتیجه رسیدن طرحی اطمینان خاطر کسب نکند در آن سرمایه‌گذاری نمی‌کند و اگر طرحی ، نتیجه نرسد، محقق باید ضمن بازپرداخت هزینه‌های اولیه صنعت در طرح مورد نظر ، خسارات و هزینه دیرکرد آن را نیز بپردازد. در حالی که باید فرهنگ احتمال به نتیجه نرسیدن طرح در صنعت جابیفتد. به گفته وی، در شرایط کنونی از آن‌جا که محقق خود باید زمان زیادی را صرف تامین مالی و تجهیزاتی طرح کند، لذا زمان کمتری را می‌تواند صرف امور علمی و پیشرفت فیزیکی پروژه کند. انتهای پیام کد خبر: 8608-17968