نامه کانون دانشجویی استان تهران حزب کارگزاران

نامه کانون دانشجویی استان تهران حزب کارگزاران به دلسوزان نظام در خصوص احکام صادره برای سه دانشجوی پلی تکنیک 

---

(رب الشرح لی صدری)

مسئولین نظام جمهوری اسلامی ایران،

دانشگاه‌های کشور روزهای سختی را می‌گذرانند. دانشجویان با انتشار نشریات سفید، سکوت قلم هایشان را فریاد می‌زنند. بی‌گمان هیچ استاد دلسوز و دولتمرد آگاهی از خاموشی قلم خوشحال نمی شود و خاموشی جوانان آینده ساز این مرز و بوم رویداد فرخنده ای نیست.

بر طبق نظر جمعی از مراجع تقلید، محکوم کردن دانشجویانی که اتهام توهین به مقدسات را با صراحت رد کرده اند، جایز نیست. دستگاه قضایی چگونه نسبت به ادعای متهمان مبنی بر اخذ اعتراف در شرایط نامتعارف بی تفاوت است و چنین احکام سنگین و بی تناسبی صادر می نماید؟!

چگونه است که تحرکات اعتراض آمیز بخشی از فعالان جوان دانشگاهی نسبت به سنگینی احکام صادره برای دانشجویان دربند به عنوان حمایت از نشر مطالب موهن قلمداد می شود؟! آنهایی که در دانشگاه با اغتشاش و دروغ زنی نسبت به دانشجویان، موجبات رخوت آنها را فراهم می آورند، آیا به دنبال پویایی و گسترش هستند؟! به هر تقدیر ایجاد فضای ابهام چه از سوی بدخواهان و چه از سوی خیرخواهان، امری است که ذهن هر دلسوزی را به پرسش وا می دارد.

امروز مشخص نیست کدام جریان در راه محدود کردن فضا و حذف و برخورد با منتقدان گام بر می دارد، تا آنجا که یکی از خبرگزاری های رسمی جمهوری اسلامی ایران از نارضایتی عده ای دانشجوی متدین نسبت به احکام قضایی دانشجویان متهم خبر می دهد و برخی پایگاههای اطلاع رسانی حامی دولت نیز از آن به اعتراض بر سبکی احکام صادره تعبیر می کنند. مگر آن دانشجویانی که به سنگینی احکام قضایی صادره برای هم کلاسی هایشان اعتراض می کنند مسلمان نیستند؟!

آیا کسی به فکر دانشجویانی که به هزار امید به دانشگاه آمده اند و در بدو ورود، همکلاسی هایشان را پشت میله های زندان می بینند، هست؟ چنین افرادی جز بدبینی به وضعیت کشور چه حاصلی از دوران تحصیل خواهند داشت؟

مسئولان محترم، نمی توان از دانشگاه صحبت کرد اما تاثیر بسزای آن را در تحولات جامعه نادیده گرفت. انسان هم عامل توسعه است و هم هدف آن، و دانشگاهها از مهم ترین نهادهای اجتماعی در تولید اندیشه های نو و توسعه ملی هستند. توسعه آزادی های مدنی در دانشگاهی که باید برای نیل به نظام آکادمیک در چارچوب یک جامعه دموکراتیک ایرانی اسلامی به حیات خود ادامه دهد، اجتناب ناپذیر است. اما امروز تحرک بخش عمده جریان دانشجویی برای برون رفت از فضای نقد گریز و محدود و آزادی ستیز در دانشگاه است. بر این عقیده هستیم که عدم سعه صدر و برخوردهای تند و عجولانه کارکرد دانشگاه را معکوس می کند.

با توجه به انتظار جامعه از دانشگاهیان، به عنوان قشر فرهیخته، برای نظارت بر ارکان قدرت، همواره باید در انتظار دانشگاهی باشیم که منتقد، پویا و پیشرو باشد. دانشجویی که در این دانشگاه تحصیل می کند، هیچگاه نباید قلم و زبان را فرو بندد. اما این بایدها زمانی عملی است که زمینه تمام عیار برای حضور فعال و منتقد فراهم باشد.

کانون دانشجویان حزب کارگزاران سازندگی استان تهران با این اعتقاد که حرف و عمل مسئولین وزارت علوم، دانشگاهها و نهادهای مسئول دیگر به خصوص در حوزه مسائل فرهنگی و سیاسی با یکدیگر تناسبی ندارند، وضعیت فعلی اداره دانشگاهها را اسف بار دانسته و این تناقضات را عاملی می داند که بدنه معتدل و مستقل و پویای دانشجویی را بی هیچ صدایی به خاموشی می کشاند. از این رو از کلیه اساتید، مدیران و دلسوزان نظام خواستاریم تا نسبت به هجمه سنگینی که در ماه‌های اخیر بر فضای دانشجویی وارد شده است، حساس بوده و ضمن ترغیب دستگاه‌های مسئول به شناسایی عوامل اصلی نشر مطالب موهن در نشریات دانشجویی، برای آزادی دانشجویان دربند دانشگاه صنعتی امیرکبیر عنایت ویژه صورت گیرد.

کانون دانشجویان حزب کارگزاران سازندگی استان تهران